Op de plaats rust

Heus niet om te klagen hoor, het verbouwen is echt heel erg leuk, maar ik ben blij dat we aangekomen zijn op het punt waar we nu aangekomen zijn.

Het casco is min of meer af.

Alle buitenmuren staan, alle daken zijn geïsoleerd, alle elektra is voorbereid en deels al aangelegd, de binnemuren zijn klaar om afgewerkt te worden, de poezen zijn aan ons en aan ons huis gewend, het wordt nu weer even tijd voor helemaal niks.

Morgen zijn de mannen van Mariusz er nog, om de laatste puntjes op de i te zetten en om alles op te ruimen en schoon te poetsen. Dan gaan ze weer een tijdje ergens anders aan het werk.

Ons eerstvolgende project is in de tuin. Als alles goed gaat, staat er op 6 maart een enorme vrachtwagen met zuigslang voor de deur om de vervuilde grond uit onze tuin op te zuigen. Als alles goed gaat. Want we worden nog steeds verrast door nieuwe ontwikkelingen. Zo heeft de afdeling Archeologie ons laten weten dat ze weliswaar al lang op de hoogte zijn van ons saneringsplan, en dat ze het vuistdikke rapport wat een archeologisch onderzoeksbedrijf op hun verzoek opgesteld heeft met goedkeuring hebben gelezen, maar dat ze ons er toch op willen wijzen dat onze afgraving niet onder de bestaande omgevingsvergunning valt, maar dat we daar een aparte vergunning voor moeten aanvragen. Die vergunning heeft 8 weken nodig om beoordeeld te worden, maar ze zullen voor ons een extra tandje bijzetten.

Het milieukundig adviesburo had ook een verrassing. Alle grondonderzoeken die we tot nu toe hadden laten doen waren tiptop in orde, maar helaas, er moet tegenwoordig ook een PFAS onderzoek gedaan worden. Zou het schikken als daar vanmiddag nog even iemand voor langs zou komen? (ktsching, kassa, 550 Euro)
De aardige meneer met grondboor is door Annie vanuit de keuken op de kiek gezet.

Niks om te klagen dus, maar het leven raasde best een beetje door.

De Polen hebben een tent gebouwd tegen de regen

Onder het zeiltje was het goed metselen. De eerste lagen kon Adam nog alleen.

Toen er steigers aan te pas gingen komen kwam Bromek hem helpen. De muurtjes groeiden razendsnel

Gisteren waren ze al bijna boven.

Vandaag waren de muurtjes af. Nu is goed te zien wat er met de tuin gaat gebeuren. Door de sloop van het theater is het grondpeil nogal gezakt. Binnenkort wordt de tuin dus eerst afgezogen, en daarna tot vlak onder de drempels opgehoogd met schone tuingrond.
De meest linker deur geeft toegang tot ons schuurtje, tussen de twee kleine deuren komt de schutting tussen het theater en onszelf.
Het theater appartement heeft dan links een eigen schuurdeur en twee openslaande deuren naar de slaapkamer.

Helemaal links (met de oude contouren van de theatertrap naar de gay afdeling) is onze wasmachinekamer. Daar komt aan de buitenkant een dikke isolatielaag tegenaan. Uiteindelijk worden wasmachinekamer en de nieuwbouw met een doorlopende mortellaag afgewerkt, zodat ze er uit gaan zien als de rest van ons huis.

Binnen is het dus voorlopig ook even klaar. Het is een hele lange tunnel geworden. Veel langer dan op de foto lijkt. Nadat de tuin gedaan is, gaan we hier weer verder. Tussenmuurtjes plaatsen, elektra in die muurtjes afwerken, dat soort werk.

Het uitzicht richting straat:

Het uitzicht richting tuin:

Dit is dus de verbouwingssituatie. Wij gaan ons even richten op het plezier wat we met onze kattenjongens hebben. Ze groeien als kool, en zijn de hele dag aan het spelen, aan het eten en aan het slapen. Ze zijn echt heel erg lief en gezellig.
Vandaag was een belangrijke dag in hun leven. Ze kregen voor het eerst bezoek. Helemaal uit Portugal was Evelyn over komen vliegen. We waren benieuwd hoe de jongens het zouden vinden. Een vreemde in hun huis. Nou, ze vonden het gewoon heel gezellig. We hebben met z’n vijven een kopje thee gedronken en wat gebabbeld, of ze niks anders gewend waren.

Dus dat gaan we de komende weken meer doen. Bezoek ontvangen, een beetje uitrusten, geen werklieden over de vloer.

We vieren mini vakantie. De vlag is alvast uit gegaan.