Op Corona safari

Ja lieve lezers, daredevils dat we zijn: wij gingen vandaag naar Tilburg. Hoedatzo? Een complex van factoren maakte dat mogelijk. De dag is dermate complex dat u er misschien even pen en papier bij moet pakken om het goed te kunnen volgen.

Ten eerste. Stock heeft in haar plan naast de schoorsteenmantel twee blauwe boekenkasten bedacht. Waarschijnlijk worden die tzt door Mariuzs gemaakt. Nadat het schip met geld in ons leven is aangemeerd. Echter, ik zag er een tikkie tegenop om te verhuizen vanuit twee huizen met diverse boekenkasten, naar een huis zonder boekenkast. Ik was al begonnen met het weggooien en weggeven van boeken. Want het lijkt mij afschuwelijk om verhuisd te zijn maar dan nog een jaar lang verhuisdozen met boeken langs de muur te hebben staan. Dit alles heb ik nooit uitgesproken. Ik zocht wel op marktplaats naar niet-te-lelijke-boekenkasten, maar vond ze nog niet in de goede maat.

Wat schetst mijn verbazing: Hessel vond deze week op Marktplaats 4 boekenkasten. Een meneer verkocht ze vanuit het huis van iemand die is overleden. Gewoon een natuurlijke dood, voor zover wij weten. Nu kan ik nog heel veel over die kasten vertellen, maar daar ben ik nu te moe voor.

We konden de kast ophalen met een busje, te TILBURG.

Verhaalliijn 2: de blauwe auto moest een APK. Dat deden we deze week in de buurt van het Hoofddorpplein te Amsterdam. De monteur zei dat we voor 400,- de handrem moesten laten maken. Maar die gebruiken we sowieso niet, en we vonden het een beetje raar verhaal. We moesten na een tig aantal kilometers sowieso naar onze eigen man in Biest-Houtakker (onder Tilburg), dus besloten alles te combineren.

Vanmorgen kwam ik op de fiets naar Hessel. We gingen op de fiets samen naar Amcar. Daar haalden wij de bus.

Met de bus reden we samen naar het Hoofddorpplein. Daar haalden we de lichtblauwe auto op. Achter elkaar aan reden we naar Tilburg. Hessel in de bus voorop, ik in de Rover.

Aangekomen te Tilburg bleek het te gaan om een beeldig huis met een gi-gan-tische achtertuin. Verkocht voor 5 ton. Je gelooft het gewoon niet.

Het was een heel gedoe om de kast in de bus te krijgen. Het paste net niet.

Uiteindelijk paste het krap an, net wel.

We vervolgden ons pad en reden met de bus en de Rover naar de Rover garage. Daar lieten we onze Rover achter. Samen reden we in de bus naar Haarlem.

Ondertussen was er een ‘sluimerende issue’ ontstaan over ‘de voeg’. Hessel heeft gisteren de keukenvloer gevoegd. Hij was kapot toen hij thuis kwam, want ook dat bleek zwaar werk (we dachten dat het mee zou vallen). ‘S avonds zag hij op de computer dat hij een bepaalde kleur voeg had gekocht namelijk ‘Perla’. Perla is een beetje beige. Mogelijk was de kleur ‘cement’ beter geweest bij onze tegel.

Ik dacht in mijn hart: hoe erg kan het zijn. Het gaat om een voeg. Een voeg! Wie heeft er ooit een diepe gedachte gehad bij een voeg? Ik niet. Maar goed, als je er op zit van ‘je beroep’ dan is het wel een dingetje natuurlijk. Ik besloot er niet meer over te spreken. Misschien ging het dan vanzelf weg.

In Haarlem aangekomen bleek het niet weg te zijn gegaan. Hessel stoof de keuken in om de voeg bij daglicht te bekijken. Hij vond de kleur top. In de bijkeuken dankte ik snel het Opperwezen, dat verder voegendrama ons bespaard zal blijven.

Daarna gingen we de kast uit de bus laden. We zijn door de vermoeidheid helemaal vergeten daar foto’s van te maken. Eentje hebben we even opgezet. We zijn er enorm blij mee. En voor bijna geen geld.

Snel de bus weer in. Hup naar de Amcar, bus ingeleverd, op de fiets. Thuis. restje roti opgewarmd. Snel in bad en in bed. Ik voel me een beetje grieperig (Grapje). Morgen gaat Hessel in Haarlem de voegen afmaken. Ik blijf in Amsterdam. Zondag gaan we misschien samen de kasten in elkaar zetten. Dan staat dat alvast maar. En… zondag wordt het lente!

Heel fijn weekend. XA