Meer behang, en veel meer bezoek

Het belangrijkste nieuws van vandaag is natuurlijk het afronden van het behangproject. Ik had gisteren de sleutel aan de behangers gegeven, en mocht daardoor zelf iets later op het werk zijn.
Ze waren al in de keuken aangeland.

Ik vond het meteen al goed. Het roze behang was de hoek van de gang omgekomen, en verbond nu prachtig de eikenhouten vloer met dekeukentegels.
Mijn rondgezaagde plint (zie bovenaan dit blog) kreeg bewonderend commentaar.

Er was ook activiteit in het trappenhuis. Ik dacht dat alleen de Polen stuntlieden waren, maar de mannen van Chris bleken ook al maling te hebben aan de Arbowet.
De lange ruit in grijs/groen deed wonderen in de hoge ruimte.

• 

• 

De keuken was al bijna klaar toen Bart binnenkwam.

Het was tijd voor de laatste installatie-loodjes
Nu we een hele groene border voor de deur hebben, willen we natuurlijk makkelijk de gieter kunnen vullen. De kraan bij de meterkast werd gemonteerd.

Een week of wat geleden hadden we op Marktplaats een leuke oude uitstortgootsteen gekocht, voor in onze wasmachinekamer. Bart hing hem voor ons op.

Helemaal verkeerd Bart, hij moet 15 centimeter lager. Geduldig verplaatste Bart de gootsteen. Ja, zo hangt hij goed. Ook bereidde hij de aansluiting voor een tweede buitenkraan voor.

Het stuntteam in het trappenhuis werkte intussen onvermoeibaar voort. Onze buitenmuur is heel erg scheef, het kostte heel veel inspanning om het behang toch enigszins recht in de hoek te krijgen.

• 

• 

Rond 14:00 was het eind in zicht. De mannen bundelden alle krachten. Drie behangers en een fotograaf zal ook wel niet mogen, Coronatechnisch, maar het leverde een leuke foto op.

Toen ze klaar waren had Bart de ruimte om de trap op en af te lopen, hij ging op onze vliering de afzuiging van de douche monteren. daar zijn geen foto’s van.

Ik liep met de behangers mee naar het eind van onze straat, om daar met mijn pasje het paaltje omlaag te doen. Ze konden de straat niet uit, want er stond een bestelbusje de boel te blokkeren. Ziggo. Op zoek naar ons huis.
Ik vertelde de Ziggo mannen dat ze aan de verkeerde kant van de straat stonden, vanwege eenrichtingsverkeer. Met mijn pasje reden ze een blokje om, naar de ingang.

Onderweg terug naar huis liep ik onze overbuurvrouw van de piloot tegen het lijf. Ze was samen met haar dochter een hele mooie teakhouten bank voor hun gevel aan het plaatsen. Ze waren zo geïnspireerd door onze geveltuin, dat ze dat nu zelf ook wilden. En of ze ons huis weer eens van binnen mocht bekijken?
Haar dochter vond ons bloemen behang betoverend mooi. “Zulk vrolijk behang heb ik nog nooit gezien” zei ze. De buurvrouw vond alles in huis mooi. De kleuren, de sfeer, werkelijk alles vond ze prachtig.

En daar waren de Ziggo mannen weer.
Ze begrepen het probleem, en groeven een kuil. Oei, de hele planten-compositie van Annie door de war.

Een half uurtje later waren ze klaar. Alles werkte weer als bedoeld, internet en TV. Ze maakten de kuil weer netjes dicht en vertrokken.

Eindelijk even rustig in het huis rondkijken dacht ik. Maar daar was Mel al. De buurman naast ons, de eigenaar van het Italiaanse restaurant wat net gesloten is. Hij dacht er over om het hele pand te gaan verkopen en ergens rustig buiten te gaan wonen, met een tuintje en zonder zorgen. Mijn hoofd begon aardig over te lopen.

Toen er helemaal niemand meer was die aandacht nodig had, ben ik eindelijk het huis een beetje op orde gaan maken. Met alle meubeltjes weer op hun eigen plaats voelde ik me diep tevreden. Wat is het ongelofelijk veranderd, en wat is het ongelofelijk mooi geworden!!

Tot slot wat foto’s van het eindresultaat:

Zo, nu eerst een nachtje lekker bijslapen, morgen bijkomen op mijn Amsterdams dakterras, en dan pakken we daarna de draad weer vrolijk op.