Lekker lang tafelen

Zaterdag was een vakantie-voor-een-dag. Hessel had van tevoren alle adressen en tijden al ingeprogrammeerd in de Navigon en om 11.00 vertrokken we in onze zaterdag-kleren met een tas met broodjes, water, make up tas, nette schoenen en een nette trui. Allereerst moesten we naar Kampen. Omdat de A1 opgebroken was gingen we via Utrecht. We waren voorbereid op enorme files, maar die kwamen we niet echt tegen.
In Kampen was een soort winkel met ouderwetste schouwen en wastafels. Hessel had dat gevonden op Marktplaats en we wilden kijken naar een wastafel voor de logeerkamer.
Het was heel bijzonder, ook de eigenaar die met de zaak ging stoppen omdat zijn bekken was gebroken door een val van 4 meter en andere ziektes.
We kregen een lichte vorm van verliefdheid voor deze wastafel

maar besloten het toch niet te doen. De maten en de stijl waren niet perfect.
Toen gingen we op zoek naar Sigarenfabriek de Olifant. Mijn vader rookt sinds jaar en dag Corona sigaren van dit merk. Ik herinnerde me in de auto dat die in Kampen worden gemaakt en het leek me leuk een doos voor hem te halen, rechtstreeks uit de fabriek. Aangezien mijn ouders niet veel inloggen op het blog, omdat ze liever bellen (…), zal het echt een verrassing zijn.

Nadat we in het beeldige Kampen hadden rondgelopen en gelunched op een schilderachtig plein, ging de reis naar Dronten. Eerst richting Walibi en toen reden we in ons eentje over een weg met aan weerszijden gigantische velden vol geparkeerde auto’s. Later bleek dat dat Lowlands was. Geen file te bekennen.

In Dronten kwamen we aan op een bedrijventerrein waar je feitelijk niks te zoeken hebt. We moesten even wachten op de eigenaren van de winkel ‘Het geschoren schaap‘. Die winkel was namelijk vrijwel altijd dicht, maar had na telefonisch consult besloten om speciaal voor ons een uurtje open te gaan.

Eenmaal binnen in een gymzaal vol schapenleren meubelen stond daar onze droomtafel. Een coulissetafel die uitgetrokken kan worden van 2.40 tot 3.60 meter. Dat vinden we lang genoeg. Ik wilde meteen al zeggen ‘die doen we’ maar Hessel wilde eerst alle tussenbladen er uit zien, en daarna alle bladen er weer in, en liep tussendoor met een blad naar buiten om de kleur te bekijken. Eindelijk zei ook hij ‘Die doen we’ en volgde het afdingen. Ik ging even heeeeeeel geïnteresseerd in de hoek van de zaal een schapenlerenstoel bekijken. Want ik vind het heel goed dat Hessel zich zo kritisch opstelt, maar ik wil er niet bij zijn 🙂
Wat bleek. De bus van de eigenaren is kapot dus transport moeten we zelf regelen. En dat levert toch maar liefst 25 Euro korting op. Maar deze tafel is het geld en de moeite meer dan waard.

Over de dijk van Lelystad naar Enkhuizen reden we naar Alkmaar om mijn/onze vriendin Erieke op te halen. Zij had ons uitgenodigd om te gaan eten bij het nog-net-geen-sterren-restaurant Tov in Schagen. Ik kende Schagen alleen als woonplaats van Gerard Joling, en het is beeldig. We deden achter de auto onze nette schoenen en trui aan en gingen aan tafel. Het eten was verrukkelijk en we hadden een topavond. Rond middernacht kwamen we terug van onze vakantie, en konden we de foto’s gaan bekijken. Echt een leuke vakantie was dit!