Lappenmand

Het was even stil op het blog. Dat kwam omdat het werk in Haarlem stil lag. En kwam weer doordat ik zelf veel stil lag. Ik had plotseling overal pijntjes. Met name in mijn scharnieren. Vingers, polsen, ellebogen, enkels, en vooral, en dat was het allerlastigst, onder mijn voet. Ik kon haast niet meer lopen. We riepen natuurlijk eerst een tijdje liefdevol: “ach, je zult je waarschijnlijk gewoon een beetje oververmoeid zijn, het is ten slotte reuze zwaar, dat verbouwen”, maar daar geloofde ik eerlijk gezegd helemaal niks van. De huisarts heeft er uiteindelijk ook over nagedacht. Hij wilde een groots opgezet bloedonderzoek voor alle klachten, en was heel uitgesproken over de pijn onder mijn voet: hielspoor. De resultaten van het bloedonderzoek zijn inmiddels binnen. Niks te zien, prachtig bloed.

Het was stiekem best lekker, een weekje hangen op de bank, maar daar komt het huis natuurlijk niet mee afgebouwd. Daarom heb ik me, in Haarlem, speciaal op maat gemaakt steunzolen aangeschaft, slik ik een handje pijnstillers, en ben ik gisteren weer gewoon aan het werk gegaan.
Nou ja, werk….  Ik heb vooral heel gezellig zitten te kletsen met mijn oude vriendin Annette.

We waren elkaar een beetje uit het oog verloren. Zozeer zelfs, dat we in haar gedachten al in Haarlem woonden. Na een korte rondleiding begreep ze dat we ook komende winter en lente gerust nog wel eens in Amsterdam kunnen afspreken. We hadden elkaar al zolang niet gezien, en hadden daardoor zoveel te bespreken, dat het al tegen drieën liep toen ik voor het eerst na anderhalve week weer mijn werkmans-overalletje aantrok. Ik heb een uurtje besteed aan het verder egaliseren van onze badkamervloer. Met de bikhamer, zonder al teveel ongemakken. Het gaat al weer wat beter met de patiënt, geloof ik.