Lang zal hij leven

Gisteren was het weer eens ouderwets gezellig in Haarlem. Het huis is bijna altijd een bouwplaats. Het voelt dan ook bijna altijd als een bouwplaats. Slechts bij hoge uitzondering voelt het ook echt als ons nieuwe huis. We hadden dat gevoel rond Kerst, toen het clubje van mijn alleroudste vrienden bij ons kwamen eten, we hebben dat soms als er gezellig bezoek langswipt, ik had het heel erg sterk gisteren.

Alex was jarig. Alex is samen met Umpie, die eigenlijk Frans heet, de vriend die ik het allerlangste ken. Umpie was jongerenwerker in sociëteit de BOC in Buitenveldert; Alex verkocht plaatjes in de platenzaak tegenover de flipperhal waar ik een bijbaantje had, en hij draaide die plaatjes bij Umpie in de BOC. We waren ongeveer 19 toen we elkaar leerden kennen, gisteren werd Alex 62.

Het leek hem een goed idee om een groot deel van zijn verjaardag in Haarlem door te brengen. Umpie was zowaar een dagje vrij van zijn eeuwig doorlopende filmwerkzaamheden, en zo zaten we plotseling heel ouderwets, heel vertrouwd en heel gezellig aan de keukentafel. Het was net alsof we daar altijd al gezeten hadden.
Als toerist in eigen stad heb ik daarna nog een korte rondleiding door Haarlem gegeven, uiteindelijk hebben we ook nog lekker in het zonnetje zitten lunchen bij cafe Blender bij ons op de hoek.

Oh wat hoop ik dat de toekomst me nog veel van dit soort dagen gaat geven. Ik kan niet wachten om te verhuizen.