Ik kwam niet verder dan de hal en dat was ver genoeg

Het moet niet veel gekker worden. Annie is nu zo lekker bezig in haar nieuwe baan, dat ze vandaag zelfs op directieniveau moest vergaderen in Vinkeveen. Nou niet bepaald een plek waar het openbaar vervoer af en aan rijdt.
Dus…..   ik ben voor het eerst sinds we het huis gekocht hebben met het openbaar vervoer van Amsterdam naar Haarlem gegaan, terwijl Annie heel chic met de C5 aan het rondrijden was.

Ik was ook voor het eerst in m’n goeie goed in Haarlem. Normaal stap ik altijd in m’n oude werkkloffie in de auto, maar dat ging nu natuurlijk niet. Bovendien kreeg ik vandaag belangrijk bezoek over de vloer. De firma Liander wilde per se een nieuwe gas meter komen monteren, en een nieuwe slimme elektrameter. Ze zouden er tussen 12:30 en 14:30 zijn.
In afwachting van hun komst, heb ik lekker buiten op ons bankje gezeten. Er viel genoeg te zien. Sterrenrestaurant “M” is nog niet vertrokken, of de kok van sterrenrestaurant de Bokkendoorns heeft in hetzelfde pand zijn vaandel aan de muur gehangen. Ze heten nu “Olivijn”

Alle buren kwamen gezellig bij mijn bankje langs en maakten een praatje, een collega uit de film, waar ik toevallig een maandje geleden nog mee op de set stond bleek om de hoek te wonen en is ook even snel binnen geweest, de uitbaters van ons nieuwe buurrestaurant Nona Anna waren druk in de weer, ik kwam ogen tekort.

Rond 15:00 kwam een reuze vriendelijke meneer van Liander langs. Sorry dat hij een beetje laat was. Nou was ik vastbesloten om alles leuk en gezellig te vinden, want ik hoopte iets van hem gedaan te krijgen. Onze meterkastunit is nogal breeduit gebouwd, en bedekt daardoor een flink stuk van onze antieke tegelwand.

Als hij nou toch hier was, zou hij dan de gasmeter niet meteen een stuk kunnen opschuiven? Hij was alleraardigst, en probeerde maximaal mee te denken, maar nee, dat moest apart aangevraagd worden, daar kwam dan een aparte collega voor langs, en het zou waarschijnlijk rond de 800 Euro gaan kosten. Bummer, dat viel tegen.
Hij ging goedgemutst aan het werk. En ik keek nog maar eens wat om me heen. Het werd er niet saaier op. Er ging een mevrouw op ons bankje zitten. Ze werkt als free-lancer in het theater naast ons. Als je de film heel enerverend hebt gevonden, dan kun je met haar een nagesprek voeren in een rustige conversatie ruimte. Ik denk dat ze een hoop goeie gesprekken gevoerd had, ze zag er vermoeid uit. Naast haar werkte meneer Liander onvermoeibaar verder.

Toen de meters bijna hingen, kwam er ook nog onverwacht bezoek langsgefietst: Annies eigen moeder. Ze was druk, moest meteen door, want ze ging nog zwemmen in de vijver voor het huis. Maar gezellig was het wel.

Rond vieren was ik weer alleen. De nieuwe meters hingen.

Meneer Liander was zo vriendelijk geweest om de grote gele verzegelingsklemmen los te laten zitten. Ik weet nog niet precies wat ik daarmee moet, maar het geeft de gelegenheid om iets slims met de aansluiting te gaan doen, zodat de gasmeter een flink stuk naar links verplaatst kan gaan worden.

Weer onderweg naar Amsterdam, vond ik dat ik een nieuwe spijkerbroek en een paar gympen nodig had. Ik ben dus naar het station gaan wandelen. De eerste de beste spijkerbroek zaak die ik tegenkwam, was meteen raak. Het personeel deed z’n uiterste best om de mooiste broek voor me te vinden, hielp met passen, reikte nog wat suggesties aan, en 10 minuten later stond ik helemaal blij met een nieuwe broek weer op straat.

De schoenen zou ik in Amsterdam gaan vinden, had ik bedacht.

In Amsterdam hing het personeel kauwgom kauwend achter de toonbanken, druk bezig met de iPhones, spraken alle mensen op straat vreemde talen, lachte er niemand, was de herrie oorverdovend en kwam ik geen enkele bekende tegen.
Ik ben helemaal klaar om te gaan verhuizen. Maar eerst volgende week nog even de plafondplaten bevestigen.