Ik ga al echt op een lompe bouwvakker lijken

Annie zou vandaag een belangrijke bespreking op haar werk hebben, en we hadden afgesproken dat ze mij na afloop van dat gesprek even zou bellen. Vermoedelijk ergens in de middag.

Zo kon ik vanochtend zonder zorgen eerst eens naar de Bouwmaat rijden. De vloer van onze badkamer leek wel een gatenkaas, en ik had met Bart afgesproken welke gaten ik alvast kon gaan dichtmaken. Op mijn boodschappenlijstje stonden beton en wat stukken staal om een “wapening” in het beton te kunnen maken. Tegen 11:00 kwam ik in het huis aan, en besloot om eerst maar eens het gat in de buitenmuur dicht te metselen. De vorige bewoners hadden de afvoer van een afzuigkap op onze tuinmuur aangesloten. Daar herinnerde nu alleen nog maar een gapend gat aan, waardoor het in huis lelijk tochtte.

Toen de muur gesloten was, kon ik aan de gaten in de badkamervloer beginnen. Van onder af heb ik alles met tape dichtgeplakt, en waar nodig een stukje hout als bekisting gemonteerd. Het liep al tegen tweeën. Nog steeds geen Annie. Het betonwerk moest vandaag af, dus besloot ik op goed geluk met de klus te gaan beginnen.
Het mixen was klaar, de gereedschappen lagen op hun plek, ik gooide de eerste troffel met beton in het grootste gat, en….. ring-ring, Annie aan de telefoon. Ik had echt nooit gedacht dat ik mezelf op een moment waarop mijn  geliefde met belangrijk nieuws zou bellen zou horen zeggen: “Sorry schat, het komt nu heel slecht uit, ik ben net beton aan het storten”

Een half uurtje later waren alle gaten dicht, en heb ik in de woonkamer rustig met Annie kunnen praten.

Het resultaat van de betonwerken lijkt me in orde. Het grootste gat zat ter hoogte van ons urinoir. Daar moet volgende week de muur van rare stenen op herbouwd worden.

Ook het gat waar de oude WC op loosde is keurig dicht, net als de aansluiting rondom alle nieuwe doorvoeren

Morgen gaat Bart sommige gaten hergebruiken voor de waterleidingen, en als die ook dicht zitten kan ik de egalisatie mortel aan gaan brengen.