Slaapkamers

Iedereen werken

We hadden het hele weekeind lekker op het strand van Langevelderslag doorgebracht; vandaag moest de zon het een dagje zonder mij doen. Ik was al vroeg in Haarlem, want ik heb grootse plannen. De slaapkamervloer moet deze week beloopbaar zijn.
Toen ik de keuken binnenkwam, zag ik meteen iets wat me eigenlijk niet beviel. Ik had in afwachting van de laatste leiding-loodjes een flinke baan plafond opengelaten, daar zat dus nog geen gipsplaat. Vanmorgen stoorde me dat. En zo heb ik de hele platenlift weer opgebouwd, om de laatste grote gipsplaat tegen het plafond te kunnen schroeven. Veel beter. Nu is er nog maar een klein strookje open, zie de foto hierboven. Pas veel later, misschien pas als de nieuwe trap geplaatst is, komt er een tweede laag gipsplaten tegenaan. Voor nu: klaar!!

En dat bracht me in een nieuw hoofdstuk van de verbouwing. De slaapetage. Al de tijd dat ik met de balkenlaag en met het plafond van de keuken bezig geweest ben, is het boven een beetje verwaarloosd. Troep stond er opgeslagen, er lag een dikke laag stof.
Bij een nieuw hoofdstuk hoort in mijn manier van werken een schoon begin. Je begrijpt het al. Bezemen, stofzuigen, opruimen, het bekende werk. Het bad stond midden op de slaapkamervloer, gevuld met de Quooker, de stortbak van de WC en dozen vol nuttige sanitairzaken. Dat moest allemaal weg. Het was een uurtje rangeren, maar toen had vrijwel alles een nieuwe plek gekregen. In de badkamer, ik was al bijna vergeten dat we een badkamer hadden, staat nu het bad met al de dozen.

Nu er genoeg werkruimte ontstaan was, kon ik de laatste twee balken met een extra dikke plank opdikken. Wat zagen, flink zweten, tientallen schroeven indraaien, ook klaar!!

Al dat geploeter deed ik met rubber handschoenen aan, en een stofmasker op, want ik weet inmiddels hoe ontzettend benauwd ik het anders krijg van al die oude Rockwool die tussen de balken ligt. Rond een uur of twee was ik aan een beetje frisse lucht toe. Dat betekent natuurlijk gezellig het bankje voor de deur, daar zie je nog eens wat.
Ik zat er nog maar net 5 minuten, toen er een oudere man op me af kwam lopen. Of eigenlijk, beter gezegd, op mijn bankje af kwam lopen. Zonder aarzeling plofte hij naast me neer. Even zeiden we alletwee niks, maar toen nam hij het woord.
“Nederland heel mooi land” zei hij. “Allesj goed hier. Geen oorlog. Iedereen werken.”
Nou ja, iedereen? Iedereen behalve mijn bankzitter dan. Hij pakte een groot blik bier uit zijn zak, stak een enorme joint op, en vergat dat ik er ook nog was. Dat was grappig. Ik zat op mijn eigen bankje, voor ons eigen huis, naast een meneer die ik niet uitgenodigd had. Ik wist eerlijk gezegd helemaal niet hoe ik met deze situatie om moest gaan. Je vraagt toch niet zomaar of zo’n meneer weer weg wil gaan? Omdat het zogenaamd jouw bankje is? Ik bleef nog even naast hem zitten, en zei toen maar: “Nou, dan ga ik ook weer eens werken” en stond op. “Fijne dag nog” groette hij me.
Pas toen ik weer binnen was durfde ik stiekem een foto van hem te nemen.

Iedereen werken. Daar ging ik, de trap op. Nog meer opruimen, nog meer stofzuigen, totdat de hele vloer er leeg en schoon bij lag.

Het was leuk om ons nieuwe plafond van boven te bekijken. De stuclaag van de vorige bewoners is duidelijk te zien. Het lijkt allemaal sprekend op foto’s van maaaaaaaanden geleden, toen het plafond nog een golfslagbad met electra puzzel was. Maar nu is alles helemaal nieuw, horizontaal en klaar om afgedekt te gaan worden.

Tegen een uur of vier zag ik dat het RIVM een Nationaal Hitteplan had afgekondigd. Ik begreep heel goed waarom. Iedereen werken. Nou, behalve de man op het bankje en ik dan. Ik ging lekker naar huis.