Hof van Eden

Nu mijn ouders met vakantie zijn heb ik steeds zin om met iets bijbels te beginnen. Het was als titel “Hof van Eden” (Waar Eva de appel aan Adam gaf) of Bruce Springsteens “Secret Garden” want daar waren we vandaag. En deze verborgen tuin bevindt zich in Zwolle. Dus dat is bij deze ook lekker verraden. Hoezo Zwolle zult u zeggen? Nou dat zit zo. Ooit, toen we net een handtekening onder het koopcontract hadden gezet, wist Hessel al dat onze tuin een droom zou worden. Op internet vond hij een tuinarchitect/adviseur Harry Pierik (wij zeggen per ongeluk Piekema steeds). Deze Harry ontwerpt de beeldigste tuinen, die allemaal ‘natuurlijk’ lijken te zijn terwijl er geen enkele vorm van toeval aan te pas is gekomen. Hessel had hem al eens gebeld of hij ook ‘postzegeltuintjes’ doet en hij vond het reuze leuk om tzt te komen helpen. Schnitt.

Een paar maanden geleden zag ik een stukje van het programma ‘Binnenstebuiten’ na het eten en wie was daar: onze eigenste Harry Pierik die in zijn verborgen tuin van alles vertelde over hoe het zo is ontstaan.

Een paar weken terug las Hessel op de website van Harry dat hij ook rondleidingen geeft. Dat leek ons wel interessant. Na een telefoontje bleek dat wij ons aan konden sluiten bij een groep. We zouden vandaag om 12.00 starten in het Dominicanenklooster te Zwolle, waar wij de lunch konden gebruiken.

‘De groep’ bleek een Tuinclub te zijn van enthousiaste dames die niet zo handig waren met mobiele telefonie en een kapotte auto hadden en de telefoon niet opnamen, en al in Bladel in een tuin waren geweest en sorry dat we zo laat zijn is hier ook een toilet. Zo’n groep. Hartstikke leuk maar beheurlijk vermoeiend.

We begonnen met een uitleg over het Kloostergebouw.

Het leek Middeleeuws maar dat was het niet. Ik hou altijd erg van kloosters en dat soort gebouwen. Het bleek trouwens dat je in dit gebouw ook yoga kon doen. Dat lijkt me helemaal spectaculair.

Door de ramen konden we de binnentuin al zien. Het had iets heel moois en verstilds.

En dat was ook de bedoeling bleek uit het bordje op de toegangsdeur:

Helaas behoorde met onze groep Stille verpozing niet tot de mogelijkheden, maar het was fascinerend wat Harry Piekema allemaal uitlegde en hoe veel van deze dames allerlei zeer aandachtige vragen stelden over allerlei plantensoorten, onkruid, via welke teler de planten kwamen etc. Ze hadden er duidelijk wel verstand van.

Nadat we de kloostertuin hadden bekeken liepen we via een geveltuin in de straat van Pierik naar een voortuin in diezelfde straat die hij ook had gedaan. Het is werkelijk adembenemend hoe hij de planten en bloemen als een soort schilderij positioneert zodat ze zelf verder groeien als kunstwerk.

Wij willen later in ons achtertuintje ook een klein ‘platje’ voor de openstaande deuren met gewoon grasjes er tussenin.

Vervolgens kwamen we aan bij zijn eigen huis. Daar bleek dus een beeldige tuin te zijn die oorspronkelijk bij het huis hoorde en daarachter had hij kennelijk een enorme lap grond kunnen kopen voor de verborgen tuin.

Het is op de foto’s niet goed te zien, maar het was net een droom. Met vollieres met vogels, en overal waren de huizen “uitgegumd” zoals Pierik het noemde, door de bomen en struiken en planten.

Toen de groep weg was en ik helemaal alleen achterbleef in de voorste tuin raakte ik bijna het besef van tijd en ruimte kwijt. Het was zo mooi, qua kleuren, natuurlijk, geur, alles. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Bij Museum Voorlinden is ook zo’n soort tuin, maar dit is nog een tandje er bovenop qua vernuftigheid denk ik. 

Uiteindelijk was rond 16.00 uur de rondleiding klaar. We lieten onze tekeningen van ons grondje achter en spraken met Harry Pieringa af dat wij, als we zover zijn, contact met hem opnemen.

Het was echt een wonderlijke dag, maar heel mooi en leerzaam.

Fijn weekend iedereen!