Het zal toch niet instorten?

Vandaag was een tikje spannend. Ik loop regelmatig heel bijdehand te doen met mijn bouwkundige inzichten, en weet ook best aardig over de zaken mee te praten, maar ik heb er natuurlijk nooit echt voor geleerd. Nu willen wij de keuken lekker groot hebben, en daartoe moet de “rode cel”, die midden in de keuken staat, er uit. Op hele oude bouwtekeningen heb ik de originele plannen kunnen terugvinden. Tot mijn verbazing blijken de muren die gesloopt moeten worden gefundeerd te zijn. Ons huis staat, zoals dat heet, “op staal”. Niks geen heipalen, maar direct op het zand gebouwd, met een naar beneden breed uitlopend muurtje als fundament. Wonderlijk, om zulke tussenmuurtjes te funderen.

De langste muur liep paralel aan de balken van de slaapetage, dus die muur had geen constructieve betekenis en is inmiddels gesloopt. Maar de muur die daar dwars op staat, de gangmuur, die kruist alle balken wel degelijk. En als een muur balken kruist, ja, dan kan hij zomaar constructief zijn.

Ik ben heus wel dapper als het om wild verbouwen gaat, maar dit samenspel van fundering en gangmuur maakte me toch een beetje aan het twijfelen.

Gelukkig was daar Aad. Aad is de bouwkundige die ons bij aankoop ook al geadviseerd had over wat scheuren in het voorhuis.

Aad kwam met de motor uit Amsterdam, dronk een kopje koffie, mat de balken op, en sprak de verlossende woorden: “Niks aan de hand, slopen maar.”

Aad rijdt een heel bijzonder motor. En wie belt er tijdens de koffie onverwacht aan? Kees Kroese. Hij was zijn beeldige en heel goed gelukte kleinzoon aan het uitlaten, en is eigenaar van precies zo’n zelfde heel bijzondere motor. Het werd een gezellige middag.