Het tegelen van de keukenvloer is begonnen

De laatste grote klus die ik zelf ga doen. De Popham tegels op de keukenvloer. Daar was ik best een beetje gespannen over, want ik heb nog nooit eerder getegeld. Gelukkig hebben we tegenwoordig YouTube.
Na een paar avonden tegelfilmpjes kijken, durfde ik het wel aan.

Gisteren was een voorbereidingsdag. Eerst heb ik de laatste spullen uit de keuken gehaald en hem duchtig gezogen.

Daarna ging hij twee keer in de primer. Weber Tile Prim. Speciaal ontwikkeld voor anhydriet vloeren.

Vanochtend was de primer keurig opgedroogd. Ik ben daarna proefrijen tegels gaan leggen, gewoon los op de grond. Volgens het parketvloer-plan zou ik vlak tegen het parket aan kunnen beginnen, om dan vervolgens helemaal paralel aan de aanrechtmuur uit te komen. Tussen elke tegel stopte ik twee plastic kruisjes van 1,5 mm dik, om de tegels op de juiste afstand van elkaar te houden. Na een tijdje kwam ik bij de aanrechtmuur aan, en waarachtig, op de millimeter precies paralel.

Met mijn laserapparaat straalde ik langs de tegels een lijn naar de overkant. Die lijn trok ik als het ware over met een speciaal touwtje waar krijt op zit. Zo tekende ik een paar parallele lijnen op de vloer.

De tegels kwamen samen met een paar millimeter lijm net boven het parket uit. Om daar niet steeds je tenen tegen te stoten, besloot ik onze tweedehands aangeschafte tegelzaag te gaan gebruiken. Ik zaagde van de tegels bij de drempel een hoekje van 45 graden af, en schuurde dat hoekje daarna rond met een wetsteen. Dat ging makkelijker dan ik dacht. Zie de foto boven dit blog.

En toen, ja toen was er geen uitstel meer mogelijk. Er ging getegeld worden.
Ik stortte een hele zak Weber LC220 Wit in een emmer uit en mixte dat met water. Drie uur verwerkingstijd stond er op de zak. Met een speciale lijmkam smeerde ik de eerste banen lijm op de grond, precies tot aan de lijnen die ik afgetekend had. Tegels op de grond, kruisjes ertussen, en dan voelen en proberen hoe dat eigenlijk gaat, een tegel in de lijm duwen.

Ik bleek een enorme sloddervos te zijn. Er was geen enkel YouTube filmpje geweest waar zoveel lijm bovenop de tegel beland was.

Maar ja, ik was begonnen, en er was geen weg meer terug. Tussen de krijtlijnen door tegelde ik mezelf een weg naar de overkant.

Ik had op het internet geleerd dat de meest veilige manier om een cementtegel te lijmen de zogenaamde “butter en flow” techniek is. Met een lijmkam breng je de lijm op de vloer aan, met een platte troffel smeer je ook de achterkant van de tegel in. Het is vast heel veilig, maar allemachtig wat neemt dat een hoop tijd in beslag.

Nadat ik een paar meter gelegd had ben ik teruggegaan naar de knoeiplek bij het parket. De tegellijm was daar al een beetje aan het drogen, dus kon ik de tegels aanraken zonder dat ze zouden bewegen. Ik was tamelijk nerveus. Stel nou dat de lijm er niet meer vanaf zou gaan.
Gelukkig viel dat reuze mee. Eerst haalde ik de kruisjes tussen de tegels vandaan. Met een vochtige spons poetste ik de tegels redelijk makkelijk weer schoon. Met een scherpe troffel haalde ik de overbodige lijm tussen de tegels weg. In die kiertjes moet binnenkort een voegmortel komen.

Ik heb daarna de hele eerste dubbele rij afgemaakt. Morgen hoef ik dan niet meer precies tussen de lijntjes te tegelen, maar kan ik de nieuwe tegels domweg tegen de tegels van vandaag aanduwen.

Vlak voordat ik vandaag klaar was, heb ik de volgende foto gemaakt. Het begint er al heel echt uit te zien.