Het nieuwe normaal
Jazeker, het leven in Haarlem begint een piepklein beetje normaal te worden. We wonen er nu twee en halve week en willen niet meer terug. Dat is zeker. Hessel had zichzelf voorgenomen om eerst eens heel erg in het huis te gaan wonen, en niet meteen door te gaan met verbouwen. Hij vindt het zalig. Nu lijkt het alsof hij enkel in beeldige burgermanskleding licht geparfumeerd op de bank zit, maar dat is niet zo.
Hij heeft alle verhuisdozen met nog spullen van hem uitgepakt en alles heeft al een plek. De hele bijkeuken is weer begaanbaar en opgeruimd.
De spullen die weg moesten (oude stoel, mijn kachel vanuit Amsterdam en nog wat meuk) is afgevoerd. (Heerlijk!)
Hessel heeft uitgevonden hoe is het is om op het strand te hardlopen. En vooral toen het zo’n mooie dag was deze week, heeft hij dat meteen gevierd na afloop.
Ondertussen heb ik mijn huis in Amsterdam officieel ingeleverd en op het laatst nog even mijn naambordje weggeritst van de deur.
En ik oefende met het forenzen. Het is op zich goed te doen met de trein, behalve dat blijkt dat de gemeente Haarlem nogal een strikt fiets-parkeer-beleid voert. Wanneer je je fiets bij het station vast zet aan het hek, wordt die fiets onmiddellijk losgeknipt en op een website gezet en mag je ‘m na betaling van 25.- boete weer ophalen.
Gelukkig ging Hessel de fiets ophalen. Wel zonde van het kettingslot, maar aan de andere kant: dat blijkt je in Haarlem helemaal niet nodig te hebben.
Verder wandelden wij nog door de winkelstraat van Heemstede, om eens te zien wat daar te doen is. Het is een soort Laren vinden wij. We hebben een kussentje gekocht, omdat we accessoires nodig hebben, maar heel pietje precies blijken te zijn mbt wat dan. Dat is onhandig bij accessoires.
De yogamatten staan nu ook in een fijne mand, dus opgeruimd.
Qua opgeruimd is ook de werktafel ingericht. Het is vrij goed te zien wiens kant van wie is.
Ik kan mijzelf slechts verdedigen door te zeggen dat ik ook slechts het kleinste vakje van de paneeldeur heb..
Verder doen we in Haarlem veel met artisjok (die ik steeds haricoverts noem)..
en ontvingen we nog beeldige bloemen van bezoek afgelopen donderdag.
Vandaag was er een korte maar hevige invasie van 20 jong volwassenen die met mijn broer die leraar is een fietstocht van 4 dagen doen.
We konden ze prima Corona-vrij ontvangen. En hebben de hoofden een beetje van de foto’s gehaald, en de foto’s heel klein, omdat we ze niet (te) herkenbaar wilden publiceren.
Het wordt wellicht wat saai om te zeggen dat we ook een parkeervergunning in Haarlem hebben (kost werkelijk bijna niks!) maar wat dan weer niet saai was, is dat we gisteren naar Haarlem Culinair zijn geweest op de Grote Markt. Een aantal restaurants hadden samen een diner samengesteld en elke avond (5 avonden achter elkaar) zijn er twee shifts. Allemaal helemaal Coronaproof. Het was alsof je op vakantie naar een stadsevent gaat. Dan vindt je ook alles leuk -althans wij wel- helemaal als het een beetje tuttig is. Dus wij hadden een topavond!
Vandaag gingen we samen nog hardlopen op het strand. Het is leuk om te zien dat het strand dan volledig is overgenomen door de kitesurfers.
Waarom ik mijn hand zo houd weet niemand. Dat was een momentopname. Ik had net 50 minuten gerend moet je maar denken.
In het nieuwe normaal hoort ook dat Hessel zodra het weer het toelaat even buiten op ons bankje zit om alles tot zich te nemen wat er in de straat en de buurt gebeurd. Ik moet er erg om lachen als ik zijn achterhoofdje zo door het raam zie…
Binnenkort mogelijk een wat interessanter blog. Maar mogelijk ook niet.
Fijne zondag allemaal!
A
