Het leven is een feest, maar je moet wel zelf het licht ophangen.

Terwijl ik het koper aan het vermoorden was in de ‘woonkamer’ ging Hessel verder met de electra in o.a. de keuken. Op basis van zijn lichtontwerp worden met een laser op alle juiste locaties electrapuntjes gemaakt.
Nu hoor ik u denken: “Issie nou nog steeds met die electra bezig?” Ja dat issie weldegelijk, want het is een zeer nauwkeurig en intelligent werkje, de bestaande leidingen zijn talrijk en de keuken is huge evenals het aantal lichtpuntjes en electragroepen voor de apparatuur. Plus dat we nog in afwachting waren van de berekeningen van de balken in het keukenplafond en de stalen constructie boven de tuindeuren, plus dat etc etc.
Ik begin iets te verdedigen wat niet verdedigd hoeft te worden. De laatste tijd merk ik dat wel vaker aan mijzelf. Mensen vragen “Wanneer is het af?” en dan zeg ik standaard “Als het klaar is”. Maar mensen zeggen dan, “Ja, Nee, Annie even serieus, wanneer denk je dat jullie gaan verhuizen?” (Meestal wordt dit heel zachtjes uitgesproken terwijl het voorhoofd dichter bij het mijne wordt gebracht en men me diep in de ogen kijkt). En dan begin ik een soort gewauwel van ‘Het is ook veel werk in je eentje, misschien december, ik weet het echt niet, het maakt ook niet uit’.
Punt is: niemand die ik ooit ben tegengekomen verbouwt een huis in deze situatie. Met een vriend die alles kan en het heerlijk vindt, zolang er geen stress is. Met dermate lage vaste lasten voor de huidige woning dat het goed uit te houden is financieel. Met het ontbreken van de tijdsdruk om het huidige huis op te leveren of wat dan ook. IEDEREEN heeft juist het tegenovergestelde van dat alles. Dus waarom zou ik me door ‘iedereen’ laten zeggen dat het lang duurt. ‘Iedereen’ weet daar niks van.
Hessel en ik hebben het er vanmorgen wel uitgebreid over gehad. Of het ons niet te lang duurt. Ik kan oprecht zeggen: ik verheug me zeer op het moment dat we er echt wonen, maar het leven is heerlijk zoals het nu is. Hessel geniet, mede door het feit dat alles organisch gaat. Het wordt net zo perfect als hij zelf heeft bedacht qua constructie en voorbereiding, iets wat we niet zouden bereiken wanneer we anderen in zouden schakelen. We vinden het allebei nog steeds een heel leuk project en ook leuk om zo samen te werken.
Dus we nemen het leven per dag, eventueel per week. En genieten zoveel mogelijk. Besluiten om anderen in te schakelen is altijd een optie, maar op dit moment zouden we werkelijk niet weten waarom.
Dus zijn we einde jaar al over? Ik denk van niet. Wanneer dan wel?
Geen idee. Als we er aan toe zijn.
Jullie hebben zó gelijk!
Wat een mooi verhaal weer lieve Annie & Hessel. En ben het helemaal met je eens. Er zijn weinig mensen die het zo kunnen (en willen!) doen zoals jullie. Misschien voor velen wel benijdenswaardig. Ik vind het fantastisch wat en hoe jullie doen. Maar dat is mijn bescheiden mening. En ik kan niet wachten tot ik weer in H’lem ben om e.e.a. te bekijken. En laten we wel wezen: dit blog zou lang zo sprankelend niet zijn als daar nog een aantal namen van loodgieter, elektriciën, tegelzetter of dakdekker – die we allemaal niet kennen – in voor zouden komen. Nu kijken we met z’n allen stiekem uit naar een nieuwe uitgave van het kleinehoutblog. XXX
Dank voor deze lieve reactie Ka! Tot heel snel X en liefs van ons beiden.
Nou Karen, als je onze loodgieter zou zien ….. 😉