Hessel staat op gespannen voet

Om 10.30 liepen we onze straat in en stond Michelle van Stock al voor de deur. Ze kwam even koffie drinken en kijken hoe het er voor staat. Nou, das dan grappig want Hessel kan bijna helemaal niet meer goed staan. Daarover later meer. Michelle keurde gelukkig het bad goed.

En was ook niet te beroerd om het nieuwe dak te bekijken en mee te denken over de trap die daar naar toe moet leiden.

We spraken af dat we ergens rond eind januari weer contact hebben, want dan zijn wij waarschijnlijk ook verder met de bovenverdieping (we krijgen eind 2017 ‘de waskamer’ opgeleverd). Vervolgens liepen we de stad in. Natuurlijk moest er ook kaas gekocht worden, maar ook schoenen voor Hessel. Wat is er aan de hand: hij heeft pijn in zijn voeten. Daarom gaat hij maandag naar de dokter. Hij kan namelijk amper lopen. Het kan ‘hielspoor’ zijn ontdekte hij op internet, maar ook iets anders. Hij kan nu enkel lopen op brede hardloopschoenen met een extra zooltje en die krengen zijn zo lelijk; je wilt er eigenlijk alleen in het schemer op hardlopen op een plek waar je niemand kan tegenkomen. Als een soort heel langzaam Donald Duckje loopt hij naast me, en dreigt steeds dat hij binnenkort in een karretje zit met kwijl uit zijn mondhoek. Niet zo lollig dus.

Eerst maar even langs onze lievelings chocoladewinkel in de Lange Veerstraat om troost te zoeken. We vonden het meteen!

Daarna gingen we een kledingzaak binnen om te kijken voor een jas, en vroegen daar of ze een winkel kenden met vlotte sneakerachtige herenschoenen met een zachte zool. Hardware in de Warmoestraat werd ons aanbevolen. Ze hadden daar beeldige schoenen maar de zolen waren niet zacht genoeg. De verkoper zei dat het wellicht toch beter was om naar een sportschoenenzaak te gaan. Dus liepen we in slow motion naar Footlocker in de Grote Houtstraat waar een heel aardige jongeman ons uitgebreid hielp. Helaas, we konden niet slagen. De schoenen waren niet goed genoeg qua zool. De jongeman adviseerde naar een echte hardloopzaak te gaan tegenover het Stedelijk Gymnasium. Uiteindelijk daar aangekomen legde Hessel aan een buitengewoon aardige mevrouw uit wat hij zocht; niet-lelijke hardloopschoenen. Die bestonden volgens de mevrouw niet. Maar wat er dan was? Hessel zei: mogelijk hielspoor. Nou hielspoor, daar had ze hele goede hielzooltjes voor. Haar baas, die momenteel in NY zijn 6e marathon van dit jaar liep, had ook hielspoor en liep hiermee als een kieviet. Hessel en ik zijn steeds weer perplex over de aardige mensen hier in de winkels. Omdat we zo blij waren met de zooltjes heb ik ook nog een hardloop legging bij de mevrouw gekocht.

We vervolgden onze route in slow motion naar de Botermarkt. Daar is biologische markt op vrijdag. We dronken een koffie op de kop van de markt met taart erbij. Dat helpt eigenlijk tegen alles. Hessel zei: je kan me hier later gewoon een hele dag parkeren met m’n karretje en me rond 17.00 uur weer ophalen. Zo heerlijk om naar al die leuke mensen te kijken die voorbij komen.

Maar uiteindelijk moesten we toch door. Een oud slagerspand op de hoek van de Botermarkt staat te koop. Zucht, ja, het is een beeldig pand. Met mogelijkheden. Hessel moest het toch even inspecteren natuurlijk..

En last but nog least liepen we langs een bakkerij op de Botermarkt. Een werkelijke enige dame vertelde dat ze alles zelf maakten van echt goed meel en ze wees op de bakker die helemaal achterin het pand bezig was. Hessel kocht daar een ’testbrood’ en we denken als dit goed smaakt dat dit onze vaste nieuwe bakker wordt. Alles was leuk en lekker in deze winkel.

Toen was het tijd om naar huis te gaan. Hessel moet met de benen omhoog zitten. Het belooft een rustig weekendje te worden want het gaat ook nog non stop regenen begreep ik. Enfin. Eigenlijk ook heerlijk. Fijn weekend allemaal!