Handjes in de lucht

Vandaag hoefde ik nergens te werken, dus ik ging bij de Firma Haak werken. Ik had er echt zin in. Dit jaar is -anders dan vorig jaar- ons leven heel onstuimig. Niet in de laatste plaats omdat ik ben gaan freelancen. En hoewel ik het heerlijk vind, moet ik ook erg wennen aan de onzekerheid die het met zich brengt. Voordat ik Hessel leerde kennen was ik iemand die het liefst een half jaar tevoren alles gepland had en dat is al een stuk minder, maar onder druk steekt die intrinsieke neiging vaak weer de kop op.

Dan wil je graag goed slapen, maar dat lukte me de laatste dagen niet. Ook omdat Airbnb mensen die haaks op mijn appartment logeren hadden besloten op het dak een woonkamertje inclusief TV te installeren. Waardoor het hele blok de hele avond mee kon luisteren met hun TV-programma. Gekmakend asociaal is dat, en niemand kan er daadwerkelijk iets aan doen.  Behalve ik, die hun toeschreeuwde en later applaus kreeg van de buren toen de Airbnb -mensen eindelijk de TV zachter zetten…

Daar komt bij dat er allerlei andere dingen zijn die aandacht vragen. Bijvoorbeeld onze website die steeds down is. Hessel is in een hele technische discussie met het hostingbedrijf, maar gisteren leek het erop dat het blog voor altijd verdwenen zou zijn. Terwijl we het juist bijhouden voor onze eigen herinnering. Gelukkig bleek vandaag einde dag dat het misschien toch nog goed komt, en als u dit leest, dan zijn we dus op de goede weg.

Ons hoofd zat vol met van alles, ons hart gelukkig ook en wat is er dan beter om gewoon te gaan klussen. Het is als strijken. Je doet wat, het levert wat op, je bereikt iets. En je focus is enkel op datgene wat je op dat moment doet. Het verleden, de toekomst; het is even niet relevant. Soms ben ik daar echt aan toe.

Eerst gingen we naar de Bouwmaat om hout te kopen voor het plafond.

Alles ging makkelijk in de auto.

Daarna naar huis. Ik was al een tijdje niet geweest en het was heerlijk er weer te zijn. Het huis was best warm, niet zozeer in de woonkamer, maar wel in de keuken. Wij gingen de dwarslatjes aan het plafond bevestigen, waar later de gipsplaten op geschroefd worden. Eerst moesten de latjes volgens een uitgerekend schema van Hessel met een schroefje bevestigd worden. Ik hield ze vast en Hessel schoof ze aan de kant van het bestaande plafond tussen de bestaande latten.

Al snel waren we drijfnat van het zweet.

Op yoga heb ik ook altijd zo’n moeite waarbij ik mezelf met mijn armen moet opduwen, en het vasthouden van de latten boven mijn hoofd koste me alle kracht die ik had. Maar ik liet niks merken natuurlijk.
Wonderlijk genoeg hadden we het binnen een paar uur hangen.

Toen moest ik echt even eten, dus haalde even een broodje voor ons bij de bakker aan het eind van de straat.

Het broodje was net op of de bel ging. Mijn vader kwam even op flitsbezoek. Hartstikke leuk. Hij vond dat we goed bezig waren.

Toen ging Hessel de afvoer van de douche in de logeerkamer maken. Die moet er namelijk inzitten voordat het plafond dichtgemaakt wordt.

Hessel zei dat ik ondertussen als ik wilde in alle latten, bij elk kruispuntje twee schroeven diagonaal van elkaar kon indraaien. Mij armen brandden al, maar ik begon gewoon maar. Het is lastiger dan je denkt, maar na 50 schroeven kreeg ik de smaak te pakken. Om 15.00 was het helemaal klaar!!

Hessel was ondertussen al drie keer naar Van de Boogaard gelopen voor leidingstukjes. Ik ging even uitrusten toen hij nog bezig was en viel bijna op de bank in slaap. Rond 17.00 was Hessel ook klaar en hadden we gewoon een heel plafond inclusief afvoer gereed! Ik vond het geweldig.
Toen we naar huis reden begon het te regenen. Wat zullen wij lekker slapen vanavond…