Groot nieuws op nr 79 zw

De afgelopen dagen ging het werk gewoon door. Bakker RVS is nog langs geweest om de constructie met boutjes en schroefjes aan de gevel te verankeren.

Ik heb van een plaat multiplex, die ik bij de Bouwmaat in stukken heb laten zagen, bakjes gemaakt die ik antraciet grijs heb geschilderd.

Nee, geen plantenbakjes, deze bakjes passen onder de stalen kolommen. Het zag er toch een beetje wonderlijk uit, die stalen kolommen waar aan de onderkant de oude witte betegelde pilaren te zien waren. Met deze bakjes lijkt het, als je snel kijkt, net alsof de hardstenen neuten al geplaatst zijn.

De echte neuten zijn er voorlopig nog niet, want dat is een klusje voor de steenfabriek.

Des te langer we naar de nieuwe gevel kijken, des te zekerder we zijn dat de oude deuren ook een likje verf kunnen gebruiken. Dat is een leuke nieuwe fase. Wat voor kleur zou het beste in het totaalbeeld passen.

Het bleek dat onze architect Peter last had van de zelfde kleurkriebels. Eerst dacht hij dat Ossenbloed rood mooi zou zijn, maar later, na wat bedenkingen van Annie, stond hij onverwacht op de stoep om ons een Boonstoppel kleur te laten zien.

De SD 4245, Rode Oker Donker. Kleurstaaltjes laten zich haast niet fotograferen, maar we hebben er toch een groepsfotosessie van kunnen maken.

Een foto in de zon, en een foto in de schaduw. Van hetzelfde staaltje dus:

Dat gaat weer een rondje gemeente toestemming worden, een compleet nieuwe vergunning, dus we hebben geen idee wanneer dit schilderproject gaat aanvangen. Maar leuk dromen en fantaseren mag!

Gisteren was ik net door ons achterhek de steeg ingelopen om eens een uurtje te gaan rennen, toen ik heel in de verte onze deurbel dacht te horen. Ik rende buitenlangs naar voren, en zag tot mijn verrassing de bus van Mariusz staan. Hij was helemaal vergeten om dat met me te bespreken, maar bracht Adam langs. Adam is heel handig met stenen en metselwerk.

Het kwam heel erg goed uit. Adam klom op de steiger en heeft een loodslab in de muur boven het metaal ingeslepen. Nu kan er nooit meer water tussen de muur en het metaal doorlopen. Ik heb geen foto’s van het resultaat, maar het is erg mooi geworden.

Vandaag was Adam er weer, gelijk met de mannen van Bakker. Er waren nog kleine strookjes metaal gemaakt, om de laatste kiertjes en gaten af dichten. Ze zijn met kit ingelijmd.

Flinterdun, met een groots effect.

Zo was het plots een vrolijke drukte in de straat. Adam op de steiger, de Bakkers op een ladder.

Adam heeft vandaag ook het metselwerk ingevoegd wat vroeger onder de oude luifel zat. Daar waren kale stukken, die nu weer origineel eeuwen oud lijken.

Maar, zo vraagt u zich misschien af, wat zou nou toch dat grote nieuws zijn? En wat is dat voor deur, boven aan dit blog?

Over drie dagen, op 11 april, is het negen jaar geleden dat Annie voor het eerst de sleutel in het slot van ons huis stak. De verbouwing ging beginnen!
Vier jaar later, op 18 augustus 2020, verhuisden we. Al die jaren is er in ons huis van alles gebeurd. De benedenetage ziet er heel acceptabel uit. Maar onze bovenetage…….

Weet u dat wij al bijna vijf jaar douchen op de logeerkamer? Die is klaar, en heeft een fijne douche.
En weet u dat Annie al die jaren al aan het dromen is dat ze in haar eigen huis in haar eigen badkamer in het bad kan zitten? We hebben al die jaren zonder badkamer gewoond.

Nou, Annie’s droom is nu uit aan het komen.

Omdat Adam beschikbaar is, hebben we eindelijk de bouw van de badkamer ter hand genomen.
Het is eigenlijk heel mal. Aan het voeteneind van ons bed is een deur. Een deur die ik de afgelopen jaren misschien vijf keer open heb gedaan. Achter die deur blijkt een hele ruimte te zitten die ooit, lang geleden, voorbereid werd om een badkamer te worden.

Hij heeft al leidingen en een vloer met vloerverwarming gekregen. Maar is daarna afgegleden tot opberghok waar nooit iemand komt.

Tot vandaag dus.

Er was ooit, in de tijd van het bordeel, een soort voorzetwandje gemetseld. De buitenmuur is dun, dit voorzetwandje met een dun laagje isolatiefolie was een poging om het wat warmer te krijgen in het bubbelbad kamertje. In het voorzetwandje zaten gaten in die ik zelf dichtgemetseld had.

Nu hebben we ervoor gekozen om die hele wand te slopen. Dat geeft genoeg ruimte om er een dikke isolatiewand voor in de plaats te bouwen.

Adam zette eerst heel voorzichtig zijn bikhamer in de muur.

Hij schoot er doorheen als door ontbijtkoek. Snel zagen we dat alle stenen min of meer los opgestapeld waren. De meeste kon Adam er met de hand uit trekken.

Na een paar uur was het grootste gedeelte van de muur al weg.

Het was echt knoeiwerk van de bordeeljongens geweest. We zagen een beetje op tegen dagenlang stof in onze slaapkamer, maar dat is dankzij het slechte metselwerk enorm meegevallen. Terwijl ik dit schrijf komt Adam de trap af. Hij is al klaar. Beide voorzetwanden zijn weg!

Dus, ja, we waren al een beetje afscheid van u aan het nemen, maar lijken nu onverwacht toch weer een nieuwe verbouwingsfase in te gaan. Dan gaat u daar vast ook weer het nodige over horen.