Go with the flow

Afgelopen weekend waren wij op de Sallandse Veluwe aan het fietsen. Geweldig is het daar. Ben helemaal verliefd op Twente. Het deed mij goed, de zon, de natuur, geen telefoons of wat dan ook. En wel Hessel natuurlijk en lammetjes, paarden, veulens, groen sappig gras, bomen en planten die op knappen stonden. Heerlijk.
Daar in Twente zagen we ook waar het hout voor ons huis vandaan kwam, het lag namelijk gewoon opgestapeld naast de weg.
We zaten vandaag in de auto naar Haarlem toen Kees Kroese belde. Kees past namelijk vaak op maandag op in Haarlem, op zijn kleinzoontje Sam. Tegenwoordig heeft Sam ook een zusje, Tetske. Dus het is een leuke wandeling om even bij ons langs te komen, maar Kees wilde even checken of we er zouden zijn. Nou en of dat we er zijn. Vandaag doen we ‘houtzagerijtje’.
Ik moet nu iets uitleggen want ik zelf ook niet helemaal 100% snap, maar ik ga mijn best doen. Een ouder huis heeft in het plafond (of de vloer, het is maar hoe je het bekijkt) balken. Deze balken buigen na verloop van tijd door. Een beetje als een hangmatje. Een beetje als een mens natuurlijk; wij gaan ook plooien en de boel begint een beetje te zakken.
Dus. Als dat aan de hand is moet je de balken ‘ophogen’. Een lat erop maken om de ‘zakkingen’ op de vullen. Je zou kunnen zeggen ‘botox’, maar die vergelijking gaat een beetje mank om in ouderdomsbeeldspraak te blijven. Echter, de balken zijn niet over de hele linie 2 cm gezakt. Ze gaan golven. Dus je moet een plank zagen die exact met die golf mee gaat.
Gelukkig hebben we dan Hessel en zijn laser meet apparatuur, die dat helemaal gaat opmeten. Dit is de tekening die we aan moesten houden.
Vijf balken dus die opgehoogd gingen worden.
Hessel zette de zaagtafel klaar terwijl ik even krentenbollen haalde voor Sam en onszelf en misschien al voor het nieuwe zusje. Op de zak staat ‘wat je deelt wordt alleen maar meer’ wat me een mooie tekst voor de maandag lijkt.
Toen de zaagtafel stond meette (mat?) Hessel de balken op. Ze zijn zo’n vier meter lang, dus dat is nogal een eind om door de zaagtafel te halen.
Ik hield de uiteinden van de balk vast, en ‘stuurde’ die op Hessels signalen naar voren of naar achteren of omhoog om laag. Ik moest er alleen maar ‘zijn’ en zelf geen druk op de balk uitoefenen; ‘go with the flow’ zoals Hessel zei. Go with the flow.
En het is nogal een flow als je de lijn exact onder het naaldje moet houden (naaldje geeft aan waar het zaagblad zit). Zodra de balk halverwege is moest ik snel om de zaagtafel heenlopen en de balk aan de andere kant vasthouden. Belangrijk daarbij is om niet te vallen over het blauwe emmertje.
Het blauwe emmertje bewaakt de aansluitingen van gas en electra, van ooit, toen we een eiland zouden maken. Als die aansluitingen beschadigd raken, moet de hele vloer er weer uit. De foto is onscherp, maar dan kan je het toch even zien. Tot nu toe gaat het goed, maar het lijkt me echt iets voor mij om een week voor de verhuizing die aansluitingen er per ongeluk uit te knallen.
Enfin, vandaag ging alles heel erg goed. Na 4 balken ging de bel en daar kwam Kees, samen met hond Bertus, Sam en Tetske, die lekker lag te slapen in de wagen. De mannen bespraken eerst even de mannendingen in de tuin, terwijl Bertus en ik in de keuken koffie maakten.
Bertus was zeer enthousiast over de hele ruimte en rende vrolijk rond.
Daarna namen Hessel en Tetske in bijzijn van opa en Bertus even het leven door. Sammie staat helaas niet op de foto; het was eigenlijk zijn slaapuurtje dus hij zat wat lager in zijn energie.
Nadat de hele caravaan weer was vertrokken ging Hessel snel naar boven om de nieuwe stukken hout op balk nummer één te leggen en op te meten of het klopte. Het klopte gek genoeg niet. Er waren centimeters te veel.
Dat is niks voor Hessel, maar het was geen probleem de balken nogmaals te zagen. Go with the flow zeggen we dan. De eerste balk die hij vervolgens ging plakken klopte. Lijm op de ondergrond…
En dan in dit geval heel snel samen het nieuwe stuk hout onder de stukjes vloer te frummelen. Dit deden we door allebei op een balk te gaan zitten en op de juiste tel de boel aan te trekken. Onderstaand een foto van mij, waarbij dit net is gelukt. Op het rockwool kan je niet echt staan, dus we zweefden een beetje tussen de vloer in feitelijk.
Vervolgens schroefde Hessel de balk vast.
Gek genoeg bleken de volgende balken echt helemaal niet te passen qua centimeters. Ik vond het heel erg gek, en ook een beetje spannend want dit is niet eerder voorgekomen. In de tuin hoorde ik Hessel in zichzelf praten en rekenen.
Ik zat daar de stofzuigerzak leeg te kloppen. Nu is het niet zo dat wij van armoede onze onderbroeken een tweede dag binnenste buiten aan hebben en theezakjes hergebruiken, maar deze stofzuigerzakken zijn een ander verhaal. Het is net als met printers. De printer op zich is oké qua prijs, maar de cartridges zijn dan superduur. Zo-ook de Festool zakken. En die zijn na twee zaagbeurten helemaal vol. Dus ik klop ze uit. Ben Gekke Henkie niet.
Hessel kwam er uiteindelijk achter wat er aan de hand is met de balken. Kennelijk heeft ooit iemand de balken in plaats van op te hogen ‘afgeschaafd’. De de bulten ‘afgetopt’. Dan is de balk ook lekker recht, en de vloer dus ook, en je bent snel klaar, en niemand heeft ’t door, en je kan de troep (het schaafsel dat we over al tegenkwamen) lekker op het rockwool laten liggen). Dit schaven is zo lomp gedaan, dat de balken allerlei maten hebben. Als het ware ‘golvend’.
Geen probleem, Hessel ging opnieuw meten en we zaagden de balken opnieuw af. Alsof we het met een kaasschaaf deden, zo dun af en toe. En toen paste het wel, maar was het opeens ook al heel laat. Snel maakte ik onze fruithap (haha) en toen terug naar Amsterdam.
Gek genoeg toch veel gedaan vandaag: morgen lekker verder. De flow zit er lekker in.
Ik houd nog een vraag over die laser-meetapparatuur.