Geluk bij ongeluk

Er gaat eigenlijk vrijwel niks mis met de verbouwing. Al het constructieve werk is zo’n beetje gedaan, en we naderen heel langzaam de afwerking. Dacht ik. Want toen ik de vloer van de slaapetage een tijdje geleden verwijderd had om de elektra aan te kunnen leggen, zag ik iets vreemds bij onze keuken-achterdeur. Nou wilde ik toch al een second opinion over de gewone vloerbalken hebben, dus toen een week of wat geleden de firma Duyts langskwam konden ze meteen even naar de schuifpui kijken. Een paar dagen geleden kreeg ik hun advies.

Wat is het geval?
Boven onze keuken schuifpui is een stalen H-balk gemonteerd. Op de stalen balk rust de rest van de achtergevel, dus het is wel fijn als dat hele zaakje een beetje stevig in elkaar zit. De balk ligt links keurig op een stevige kolom bakstenen, maar rechts zag het er erg wonderlijk uit.
Toen ik de vloer dus open had, en van bovenaf naar de stalen balk kon kijken, geloofde ik mijn ogen niet. De balk lag slechts op een klein brokje baksteen, met hooguit 5 centimeter opleg.

Nou ondersteunt de stalen H-balk op dit moment niet alleen de buitenmuur, maar een groot gedeelte van de vloerbalken is ook nog eens in de H-balk gemonteerd. Zou het brokje baksteen om de een of andere reden de geest geven, dan zouden gevel en vloer tegelijk naar beneden komen.

Duyts wist raad. Er moest een verticale stalen U-balk onder de liggende H-balk geplaatst gaan worden, en die U-balk moest in de muur van de bijkeuken verankerd gaan worden.

Ik had gisteren het staal besteld. Volgende week zou Sjimmie (over hem later meer) alles komen monteren.

Vandaag wilde ik de werkplek vast goed gaan voorbereiden. Het zijraam van onze huidige schuifpui moest eruit, en de flinke houten kozijndelen die op bovenstaande foto goed te zien zijn, moesten weggezaagd.
Ik begon in de keuken, bovenaan de muur. Tot mijn grote verrassing trof ik achter de tegels een stuk gipsplaat aan. Onder dat gipsplaat zat hout. Dat stuk hout bleek ongeveer 30 centimeter hoog te zijn, en meer naar onder, tot aan de vloer, was er gewoon baksteen. Na nog wat voorzichtig slopen ontdekte ik wat er aan de hand was. Er was helemaal geen dik houten kozijn. De vorige bewoners hadden een leiding willen doorvoeren van de slaapetage naar de bijkeuken, en waren daarbij zo ruw tekeer gegaan, dat ze een heel stuk van de muur hadden weggehakt. Die open ruimte hadden ze later met een houten balkje weer opgevuld.

Met de nodige moeite heb ik het houten balkje weten weg te halen. Eerst heb ik de onderkant weggezaagd.

Daarna kon ik met wat wrikken en zagen ook de rest er uit krijgen.

Ook vanaf de slaapetage kon ik allerlei oude stukjes steen weghalen. De stalen balk rust op dit moment even op wat goodwill bovenop het schuifpui kozijn. De ruimte die er ontstaan is, ga ik morgen met echte bakstenen weer dichtmetselen, en dat metselwerk komt dan zo hoog door te lopen, dat onze horizontale balk weer voor minstens 15 centimeter op steen gaat rusten.

Er is dus helemaal geen stalen hulpconstructie meer nodig. Sjimmie gaat nog wel langskomen met een andere balk, maar dat is een kleinigheidje voor de vloer bij de logeerkamer douche. Wat een opluchting!