Fait divertjes

Vrijdag was ook ik voor het eerst sinds tijden weer in Haarlem. Het was heerlijk. Allereerst was ik blij verbaasd over de zonnige lichtinval in het ’trappenhuis’. Let niet op het koord dat nog aan de balk hangt en enigszins op een galg lijkt.
Meteen daarna realiseerden we ons dat als het trappenhuis dicht is, deze lichtinval weg is, dus besloten we tot een solatube in de gang. Dat is een soort lichtkoepeltje op het dak, wat het zonlicht via een buis versterkt in huis laat schijnen.

Daarna gingen we al het afval uitsorteren in de woonkamer en reden twee keer naar de stort. Tot mijn grote geluk is nu ook eindelijk de afschuwelijke bruinglazen douchedeur van de vorige bewoners weg. Daarna gingen we nog even naar het strand om een uurtje in de zon te liggen voordat we naar Amsterdam reden.

Zaterdag begon goed, want Hessels huis in Amsterdam staat in de steigers en opeens kwam Frieda langs lopen.

Frieda is een poes die wordt gezocht. En ik snap wel dattie steeds zoek is, want hij is niet bang en kwam helemaal binnen, en liep tot in de keuken.

Hessel en ik hebben al besloten dat we geen kat meer nemen, en ik ben het daarmee eens. Want het beperkt je toch in weekendjes weg gaan etc. Toen ik Frieda zo zag, realiseerde ik me dat ik -ondanks dat ze schattig is- geen kat meer wil. Ik wil Griebus. En dat behoort niet meer tot de mogelijkheden.

’s Middags waren we weer in Haarlem, om verder op te ruimen.

Voor de lol heb ik het raam aan de voorkant gelapt. Dat maakt een verschil! Niet normaal. Lyanne en Maarten kwamen langs. Hessel heeft hun huis in Amsterdam gerenoveerd en het was heel leuk om nu onze bouwplaats te kunnen laten zien. Stom genoeg zijn we vergeten een foto van ze te maken, dat komt wellicht de volgende keer.