Er is haast niks gebeurd in huis, maar daarbuiten des te meer

De eerste week na de vakantie zit er alweer op. Er is geen enkele vooruitgang geboekt, maar het huis staat er tip-top bij. De afgelopen dagen is de woonkamer uitgemest, vandaag lijkt ook de keuken weer op de keuken zoals we die kenden voordat de vloer gestort werd.
Ik heb het vrijstaande keukenblok uitgemeten en op juiste schaal nagebouwd, de aanrecht staat op z’n plaats en het water stroomt door de wasbak de afvoer in. Alles is gestofzuigd, alles is fris en schoon.

Volgende week ga ik dan maar weer eens lekker aan de slag om nieuwe troep te maken. Als het droog is wil ik ons etalageruit in orde gaan maken, en daar glas voor bestellen, als het blijft regenen ga ik de slaapkamervloer er weer uit halen, om daaronder de nieuwe  electra aan te leggen.

Vandaag is er dan misschien niet al te veel geklust, maar er was afleiding genoeg. Om 11:00 stond onze nieuwe huurder op de stoep. Een reuze aardige jongen, die vandaag en morgen z’n spullen gaat verhuizen. Met Alex, onze verhuurmakelaar, hebben we een heuse “incheck” gedaan. Van alles in het huis zijn foto’s gemaakt, er is een verslag opgesteld, er zijn kennismakingsverhalen uitgewisseld, en onze huurder is er helemaal klaar voor. Hij is dolenthousiast, en vindt het helemaal geweldig.

Rond 15:00, werd er opnieuw aangebeld. Trouwe lezers van ons blog weten dat we eigenlijk recht hebben op een klein stukje grond met bebouwing, wat op dit moment in gebruik is bij onze buren van het sex-theater (voor de niet trouwe lezers hier een link). Ik kan er nog niet teveel over vertellen, maar weest gerust, binnenkort zal er een uitgebreid verslag verschijnen. We hebben inmiddels contact met de eigenaar van het theater. Ik had hem al eens aan de telefoon gehad, en toen niet veel hoogte van hem kunnen krijgen. Een eigenaar van een sekstheater, uit Volendam, wat stel je je daar bij voor? Nou, mijn vooroordelen bleken helemaal verkeerd geweest te zijn. Vanmiddag stond een keurig gesoigneerde heer, begin zestig (voor de kenners: type Bart Kuiper) op de stoep.
Het kwam niet helemaal als een verrassing hoor, ik had hem namelijk zelf uitgenodigd, vanuit de gedachte “de aanval is vaak de beste verdediging”. Een vlucht voorwaarts, zeg maar.
Dat bleek een goede gedachte van me geweest te zijn. Het was een buitengewoon plezierige ontmoeting, waarna we “na het proeven van elkaars nieren” beiden opgelucht waren dat we de zaak vast en zeker konden oplossen zonder voor de rechter te hoeven verschijnen.
Toen we toch even op onze slaapetage stonden, om op die manier goed de betwistte stukjes grond te kunnen bekijken, kon ik hem meteen nog eens even herinneren aan onze eerdere afspraken over de luchtververser die zoveel lawaai maakt. Vanuit ons slaapkamerraam heb je daar goed zicht op. Ik denk dat hij gehoopt had dat ik dat vergeten zou zijn, maar dan kent hij Hessel “de Tekkel” Haak nog niet. Als ik eenmaal iets tussen mijn kaken heb……