Eerste kerst

Gisteren was onze eerste kerst in het huis in Haarlem. Hessels vriendengroep (ondertussen ook de mijne) komt elk jaar op 24 december bij elkaar en vorig jaar had Hessel gezegd “volgend jaar bij ons”. Dus dit jaar was het bij ons. Het was nogal een productienummer, want in Haarlem is feitelijk niet zoveel. Hessel heeft de hele week alles schoongemaakt en klaargezet (daarom heeft hij geen blogs geschreven want het was een beetje saai om dat elke dag te beschrijven). Ondertussen zette ik op de Serooskerkenweg de hele week telkens kratten klaar met spullen die we uit mijn huis moesten meenemen.

Gelukkig hebben mijn ouders kerstservies; dat haalden we vrijdag op. Die dag gingen we even proefdraaien om te kijken of de verlichting wel gezellig genoeg was. Er ontbrak toch nog wat aan, maar Monique Lotsy die even langs kwam, schoot te hulp en bracht nog extra kandelaars. Vanaf zaterdag begon het koken en zilverpoetsen van het bestek van Hessels ouders op de Willemsparkweg.

De taken qua koken zijn elk jaar verdeeld tussen de vrienden, Hessel zou dit jaar het dessert en de speculaas doen.

Nu las ik afgelopen zaterdag in de Volkskrant een interview met Janny van Heel Holland Bakt. Zij stelde dat er twee soorten mensen zijn. Namelijk kokers en bakkers. Kokers doen het meer op gevoel en kunnen tussentijdse vergissingen wegmoffelen. Bakkers zijn heel precies. Het is duidelijk. Ik ben een koker en Hessel is een bakker. Zelfs de speculaas werd nagemeten.

En alles wordt zelf gemaakt… tot de amandelspijs met een vleugje citroen aan toe..

Nadat we zaterdagavond alles klaar hadden met koken mochten we zondag eindelijk naar Haarlem. Met een hele auto vol met spullen vertrokken we. Hessel vertelde onderweg dat hij een theologe die in de pastorie van de Familie van Gogh in Nuenen woont, op de radio en later ook nog op de TV had horen vertellen dat van het kerstverhaal eigenlijk niks klopt. Het was geen winter, de os en de ezel konden niet samen in de stal zijn, de kribbe is een broodmand geweest, Herodus heeft sowieso geen volkstelling gehouden, de wijzen zijn er nooit geweest; er was enkel sprake van drie cadeaus. Mij deerde dit nieuws helemaal niks. Ik installeerde in Haarlem in grote opgewektheid en lichte spanning de ‘werkstations’ in de keuken.

Daarna begon het huis echt leven te krijgen. Borrelhapjes werden neergezet in de salon…

Eindelijk mochten de kaarsjes aan…

Er werd nog snel een foto genomen voor later…

Gelukkig was iedereen er om vijf uur en konden we los.

Nog gelukkiger dat Tanja en Frans hoofd Vlees waren, en ik chef Spruitjes, want ik vind vlees maken voor een grotere groep eigenlijk veel te spannend… De keuken functioneerde trouwens top. Er was ruimte genoeg voor alle verschillende werkzaamheden en de nieuwe apparatuur doet ’t ook.

We hadden een vijf gangen menu. Er was zoveel eten en drinken en van alles dat ik bang was dat we veel te veel over zouden hebben. Hessel zei steeds “dan ken je mijn vrienden nog niet”. Dat klopt. Er was voor een hele lange avond genoeg gespreksstof. Ze kennen elkaar geloof ik al zo’n 40 jaar, en voor je het weet zit je dan uitgebreid met elkaar het leven te bespiegelen. En te eten..  en te eten…
De foto’s van de rest van de avond zijn een beetje mislukt omdat het te donker was. Maar Hessels dessert kan niet onvermeld blijven. Ik dacht dat het een kansloos project was, zo’n enorme coupe semi freddo aan het eind.

Niks geen probleem hoor. Na de kaasplank aten we hup die hele semi freddo op en ook 2/3 van de speculaas vloog naar binnen. We wilden eventueel nog kerstliederen gaan zingen op het Nieuwekerksplein om 0.00 uur, maar daar zijn we niet aan toe gekomen.

Rond 1.30 gingen we naar Amsterdam terug. In de auto stelden we vast dat het fantastisch geweest was. En bovenal: dat ons huis heel erg goed is in Kerst! Uitzonderlijk goed zelfs.

We wensen iedereen heel fijne kerstdagen en alle goeds voor het nieuwe jaar!