Een gezinslid verhuist niet mee

Hessels Griebus, aka Onze Griebus bleek vandaag aan het einde gekomen van zijn leventje. In m’n dromen had ik hem al rond zien stappen in ons tuintje in Haarlem, maar in werkelijkheid wisten we het afgelopen jaar elke dag al dat ’t wel s de laatste kon zijn. Maar hij hield altijd dapper vol en gaf ons net zoveel liefde als wij hem. Ik zou het hele blog wel vol kunnen plakken met foto’s van Griebus, maar dat zou de balans doen doorslaan. Mijn lieve nichtje Anna gaf ons het weekend een hele mooie tekening van Griebus, die we gaan inlijsten en in Haarlem een mooie plek gaan geven.

lieve allemaal,

Onze ochtend was bijzonder want Griebus is na een leuk leven van 20 jaar met wat hulp van ‘z’n behandeld arts’ vredig  ingeslapen. Natuurlijk was het zeker het laatste jaar ons zorgenkindje, maar hij hield het telkens nog dapper en vrolijk vol en wekte de indruk dat hij er zelf nog lol in had. Afgelopen week kon hij steeds minder zien en dit weekend kwam hij moeilijk de bank op om op z’n kleedje te gaan liggen. Deze ochtend merkte Hessel dat hij helemaal blind was en geen kracht meer had. Ik ben snel gekomen en we zijn samen naar de dokter gegaan, waar hij in ons bijzijn is ingeslapen.
Diepe liefde veroorzaakt diep gemis.
Ook als het een poes betreft.
Hij gaf zoveel liefde en gezelligheid en was al 20 jaar Hessels trouwe bondgenoot door dik en dun. Ook ik had in drie jaar echt een band met ‘m en mis ‘m erg.
Alhoewel we rationeel weten dat het zo goed is, voelt het huis opeens raar leeg, en beseffen we ons vanavond haast om de 5 minuten dat iemand ontbreekt.
Maar wij verheugen ons op ons vakantietje volgende week dinsdag. En op alle andere leuke dingen die in het verschiet liggen.
ik had toch de behoefte het even te laten weten aan jullie.

Veel liefs,

Annie en Hessel