Echtelijke twist

Het huis is nu pas echt ingewijd: we hebben er onze eerste ruzie in gehad.

Het begon allemaal nog heel gezellig. De woonkamer stond vol met puinzakken, die ik naar de vuilstort wilde brengen. Annie sjouwde als een echte bouwvakker de zakken naar de auto, en ik laadde ze in.

Terwijl ik de zakken wegbracht, begon Annie alvast aan haar project “gele tegels”. Dat ging allemaal voorspoedig, en volgens plan.

Pas later ontdekten we dat er meerdere plannen bleken te bestaan, en dat we niet in staat waren om die plannen netjes samen te laten komen.

Ik had voor mijn gevoel al weken in het stof en tussen het puin geleefd, en wilde voor dit weekeind, nu de keukenmuren er uit zijn, het huis helemaal schoon en fris hebben. Mijn broer Jan Willem en zijn vrouw Jacqueline komen op bezoek, en ik verheugde me er op om even een weekeindje echt “huisje” te kunnen spelen. Alles proper, wat zitten we hier toch lekker, kopje thee erbij?

Annie is de hele week keihard aan het werk op het reclameburo, en is nog maar nauwelijks hier in haar eigen Haarlemse huis geweest. Voor haar is het nu nog een beetje abstract bouwproject, en ze had reuze zin om zich het huis eigen te maken door flink wat meters gele tegel te lijf te gaan. Dat deed ze voorheen met een hamer en een handbeiteltje, en zo vorderde ze langzaam maar gestaag. Een heerlijk schoon werkje, met als enige troep na afloop een bergje gebroken tegels. Maar vandaag introduceerden we de elektrische klophamer van Hans van Rijs. Een monster. Reuze zwaar, maar dat bleek voor Annie helemaal geen bezwaar te zijn. Ze schoot door de tegelwand heen. Wat onverwacht tegen viel, was de hoeveelheid stof die ze er mee produceerde. Je zag geen hand meer voor ogen.

Terwijl ik in het achterhuis de vloer minutieus aan het zuigen was, sloegen een minuut later vanuit het voorhuis enorme stofwolken op de schone vloer neer.

Een echt leermoment. Ik ben nu zo vaak in Haarlem, dat het voor mijn gevoel echt mijn project geworden is, met mijn regels, en ik bepaal wel wat de werkzaamheden zijn. Maar het is natuurlijk net zo goed Annies huis, en ook haar project.

Nou ja. Een dag die in een flinke woordenwisseling eindigde. Maar uiteindelijk wel met een flink stuk kaalgebikte muur, en een vloer zo schoon dat je er van kunt eten.