Door de Bossen het bos niet meer zien

Een paar weken geleden kwam de moeder van Anneke even langs gefietst, met een verzoekje. Elk jaar in augustus komen alle broers en zussen van vader Bos bij elkaar. Dat zijn er nogal wat. Zij vieren dan, samen met hun partners, een aantal verjaardagen die allemaal in die maand vallen. Dit jaar zou het grote feest bij de ouders van Anneke in Heemstede gehouden worden. Er was zelfs al een rondvaartboot geregeld om het feestprogramma compleet te maken. Maar zou het eigenlijk niet veel leuker zijn om in plaats van een rondvaart een bezichtiging van ons huis in te plannen? Dan keek iedereen even wat rond, en daarna zou er een wandeling door de binnenstad gemaakt worden. Dat leek ons een vrolijk idee.

Gisteren was het zover. Anneke moest werken, ik ontving de gasten. Op heldere aanwijzingen van Anneke had ik van een oude deur een tafel gemaakt, die tussen de twee stalen kolommen in onze woonkamer geplaatst, en daarop wat flessen wijn, zoutjes, frisdranken, een vrolijke bos bloemen en genoeg glazen uitgestald. Alle stoelen die we bij elkaar konden scharrelen stonden in de huiskamer verzameld, het was de eerste groepsontvangst die ons nieuwe huis ging beleven.

Angela, de vrouw van Anneke’s broer Jan was samen met dochter Anna uit Utrecht overgekomen; twee dames die niet goed ter been waren reden vanuit Heemstede met mij mee; de rest van de groep kwam op eigen gelegenheid, en rond 12:00 hadden we volle bak in huis.

Ik had de stoelen min of meer in een kring neergezet. En zo gebeurde het, dat er een zaal vol Bossen in een kring zat, en ik per ongeluk alleen bij de tafel met hapjes stond. Waarom werden ze eigenlijk allemaal zo stil, en keken ze allemaal naar mij? Ze zouden toch niet verwachten dat ik…. ? Ja hoor, ik bleek de hoofd-act te zijn. “Allemaal even stil zijn, dan kan Hessel zijn verhaal doen”.

Erg lollig allemaal. Ik heb een half uur lang een verhandeling over de geschiedenis van het pand gehouden, verteld over onze verbouwingsplannen, over een sex-shop als buurman, over een wietplantage in de slaapkamer, en vragen uit de zaal beantwoord. Angela sloop zachtjes, om de hoofdspreker niet te storen, tussen de Bossen door om fluisterend de bestellingen op te nemen, en zo heeft de familie Bos met een hapje en een drankje een hoop geleerd over het wonen in een oud theater.

Aansluitend heeft iedereen de “Grand Tour” gekregen, en rond 13:30 verliet de groep ons pand om aan de stadswandeling te beginnen.

We weten nu alvast dat feestjes tot 17 personen met gemak in onze huiskamer gegeven kunnen worden. Maar echt vol wordt het denk ik pas vanaf 100 man. We moeten snel een hoop nieuwe vrienden gaan maken.