De Sloop

We lagen vanochtend nog lekker op één oor, heerlijk rustig, een paar vogels schraapten alvast hun keel, het was een klassiek kalme Stille Donderdag.

Plots scheurde de stilte uiteen. Zware motoren werden gestart. De Vlasmannen gooiden de beuk erin.
De echte sloop bleek vandaag begonnen. De eerste bakstenen werden losgebikt.

We kregen berichtjes van lezers die niet helemaal begrepen wat er nou eigenlijk gesloopt ging worden.
Vandaag bestaat het blog daarom vooral uit plaatjes.
Kort gezegd: het achterhuis van het theater en een stukje op de begane grond gaan tegen de vlakte.

Hierboven zien we de oude situatie en het begin van de sloop.
De afgelopen dagen veranderde het uitzicht. We konden al bijna naar de lieve mensen van het begeleid wonen achter ons zwaaien. Buren in zicht!

Toen de mannen vandaag om 15:30 naar huis gingen, was dit nog van het theater over:

Nu u een beetje een beeld hebt van de buitenkant, gaan we weer even naar binnen.
De mannen van Vlasman vonden het erg leuk dat ze de “herenafdeling” boven mochten strippen.

Het plafond op de begane grond werd langs de stippellijn afgezaagd. Het kale stuk links gaat nog helemaal verdwijnen, het zwarte plafond rechts wordt straks de masterbedroom.

De herenafdeling bleek heel fotogeniek te zijn. En nou niet stiekem aan de Oekraïne gaan denken, want dat is heel droevig.

Dit is wat er vandaag rest van de herenafdeling.

Anneke heeft de hele week gewerkt. In onze toekomstige badkamer. Inmiddels beter bekend als de KPN headquarters

Ik heb de hele week als een kip zonder kop tussen de werklieden doorgewandeld. Het is heel vreemd om zelf niks te doen. Het lukte me gelukkig wel heel goed om me niet overal mee te bemoeien. De Vlasmannen weten zelf al waar ze mee bezig zijn. Het is een compleet bouwproces, maar dan achterstevoren. Normaal denk je goed na welke krachten er spelen als je iets op gaat bouwen, nu moet je goed bedenken wat het betekent als je iets afbreekt. Kan je dan later nog steeds bij dat ene hoekje komen? Krijg je niks op je hoofd? Stort er niks in?
Het was allemaal reuze leerzaam. Gelukkig waren er af en toe wat rondleidingen, die het werk gezellig onderbraken.

Kortom, er is een hoop gebeurd. Hoe kijk ik op afgelopen week terug? Met blijdschap dat die ouwe zooi voor altijd uit ons leven verdwijnt, een beetje met weemoed als ik denk aan de vorige eigenaar, wiens levenswerk we aan het slopen zijn, maar vooral met diep respect voor de slopers van Vlasman. Geen minuut gemopperd, zonder onderbreking keihard gewerkt. Het containerbedrijf kon hun tempo bijna niet bijhouden. Het was een week van echte mannen. (sorry Woke lezeressen)

Het was dus een heel erg leuke week. Maar het is ook fijn dat de Vlasmannen nu 4 dagen weg zijn. We gaan eerst weer eens een paar dagen ongestoord uitslapen. Ons met familiezaken bezighouden. Paaseieren zoeken in onze puintuin.
We wensen jullie allemaal rustige en zalig Paasdagen, met hopelijk een zonnetje en zonder herriemakende buren. Wij gaan vanavond even ons huis poetsen (soort van) om het stof weg te halen en we gaan weer even van de stilte genieten. Maar we verheugen ons eigenlijk al weer op dinsdag, wanneer we wederom gewekt zullen worden door gierende drilboren. Hoe apart dat we pas zo laat in ons leven er achter kwamen dat wij slopen dus echt te gek leuk vinden!