De muur is gevallen

Vandaag was een goede dag om de laatste rare muur van ons huis af te breken. Dat hadden Hessel en ik vorige week al besproken, en vandaag ging ik het echt doen. Het was een beetje therapeutisch beuken, want ik heb last van alle onzekerheid in mijn leven. Sommige mensen varen daar juist wel bij; ik word er nerveus van. Mijn (ons) bedrijf is heel goed de Corona doorgekomen, maar nu de blijde bestaande klanten bijna klaar zijn met hun klussen, moeten er nieuwe klanten komen. Dat is nog niet zo makkelijk in deze tijd. Iedereen houdt toch een beetje z’n adem in qua handel. Dus ik vind dat spannend. Daarbij komt dat ik mijn huiseigenaar in Amsterdam heb laten weten dat ik best wil vertrekken (ik huur scheef en niemand behalve de 9 bloglezers weet dat ik sowieso ga verhuizen…) maar dat ik graag wil weten wat hem dat waard is. Het contact verloopt via zo’n ‘kanteur’ met dames (Kent u Debiteuren crediteuren nog, nou dat werk) die niet reageren. Wat mij slecht uitkomt, want als ik zou verhuizen voordat de deal rond is / het gesprek heeft plaatsgevonden, dan kan ik naar een uitkooppremie fluiten natuurlijk. Daar komt bij dat de verhuizer eind volgende week moet weten of het hele verhuisfeest doorgaat want anders verschuift alles. Maar dan is mijn zakelijk partner met vakantie. Kortom: er speelt in mijn leven veel waar ik geen echte invloed op heb en dan is het altijd goed om gewoon een muur te verwijderen. Namelijk die rare in de tuin.

Ik besloot bovenaan te beginnen.

Het zag er zo uit: een totaal loze muur dus. Het is onder de “ontmoetingskamer” voor mensen van hetzelfde geslacht van onze buren, dus ik hoop maar dat ze er niet te veel last van hebben gehad. Mag je na de Corona eindelijk weer eens iemand ‘ontmoeten’, heb je een kaartje gekocht, en dan zit er iemand onder je telkens er doorheen te drilboren. Super irritant natuurlijk! Ik besloot sowieso hard door te werken.

Hessel was ondertussen boven bezig met het in elkaar zetten van de kasten.

Heerlijk vind ik dat. Dat er zometeen al kasten staan. Hessel maakt enkel die aan de voetenkant van ons bed, want die moeten 60 cm diep zijn. De kasten aan de zijkant moeten 40 cm worden. Echter, deze kleur kasten was er alleen in 60 cm, dus Hessel gaat die anderen nog op maat zagen. (Ja de laatjes ook..)

Ik was ondertussen lekker bezig en beitelde alle zorgen van me af. Tshirt was inmiddels uit, want het was super heet in de tuin.

Al behoorlijk snel was de hele muur weg. Toen moest ik nog alle stenen uitsorteren (goede bewaren, kleine stukke op andere stapel, al het gruis en stuc in zakken).

Zo zag de tuin er dus vanmiddag uit. Nogal een zooitje.

Einde dag had Hessel drie kasten klaar. Echt super!

En ik een hele muur weggebikt en afgevoerd. Hessel vond het zelf ook een beetje rare zaak.

Morgen mogen we van Jan Verburg het karretje lenen en dan gaat we alles naar de stort brengen. Ook de oude koelkast, het oude aanrecht, de stenen etc. Heerlijk lijkt me dat. Weg met die meuk.

Kortom: het was een hele fijne en voldoening gevende dag. Morgen weer zo eentje en dan zien we wel wat de zondag brengt. Volgens mij heet dat met de dag leven. Schijnt nogal een hit te zijn. … Fijn weekend allemaal!