De kop is er af

Deze week stonden mijn steenwerkzaamheden centraal, maar laten we Hessel ook niet vergeten. Hij heeft alle elektra in de woonkamer in orde gemaakt. Eerst naar de Technische Unie om spulletjes te kopen…(deze foto is ergens deze week genomen, maar ik weet niet meer wanneer precies)

Op dinsdag einde dag snel nog alle stopcontacten volgesmeerd met cement, zodat dit ‘s avonds kon drogen.

Gisteren stond hij gedurende een groot gedeelte van de dag aldus in de hal op een trapje, wat een nogal vreemd gezicht was voor de mensen die langsliepen…

De truc was namelijk dat hij de juiste draadjes aan de juiste knopjes voor de juiste apparaten ging monteren, die ook nog in de juiste volgorde moeten zijn.

Deze middag leek het nog alsof de lampjes bij de boekenkasten nooit meer uit zullen gaan, maar einde dag was ook dat verholpen. Alles werkt. Hessel zei me op een gegeven moment: ‘jij zal nooit begrijpen hoe ingewikkeld dit in werkelijkheid allemaal is geweest’ en ik denk dat hij daar gelijk in heeft. Ik geniet gewoon van het eind resultaat…

Ondertussen zat ik nog steeds in de achtertuin met het bik-apparaat. Ik had het gisteren net niet af gekregen en moest nog ongeveer 20 stenen. Mentaal kwam het een beetje hard aan toen Hessel vanmorgen in de auto zei: zag je achter de bijkeuken deur ook nog die stapel stenen? Volgens mij zijn dat ook van die roden…Het zijn er een stuk of twintig en ze zijn denk ik al schoon.

Ok. Het waren er nog een stuk of zestig en ze waren niet schoon. Ben er nog vier uur mee bezig geweest. Gelukkig kwam Hessel helpen met het wegbrengen van de puinzakken. Ik kón echt niet meer.

Daarna mocht Hessel doen wat hij het liefste wilde doen -de hele week al- : karcheren.

Ik wilde nog beeldig poseren op mijn steenberg, maar het lukte niet echt meer.

We sleurden het bik-apparaat de Citroen in, zodat die voor vijf uur bij Boels ingeleverd kon worden. Daarna reden we naar huis, in bad, alle restjes uit de koelkast opgewarmd, op de bank, krant lezen (althans, de krant voor gezicht houden) en we vragen ons af of het heel gek is om om 20.10 u te gaan slapen? Ik denk eerlijk gezegd dat de meest gruwelijke klussen van deze verbouwing nu achter de rug zijn. En ze waren eigenlijk best leuk.

Morgen sta ik op in de wetenschap dat ik niet de hele dag door elkaar getrild wordt, dat de blaren op mijn handen niet groter zullen worden, dat er geen steengruis zich meer in mijn lichaam zal binnendringen, dat er geen brokjes cement meer uit de wasmachine zullen vallen, dat mijn haar einde dag niet als een staalborstel zal voelen. En! Plus! Dat onze lampen branden. Wat wil een mens nog meer?

Heel fijn weekend allemaal! XA