De hulptroepen zijn gearriveerd

Toen Hessel en ik vandaag via de achterdeur naar voren liepen zagen we Mariusz en zijn collega al klaar staan voor de deur. Heel leuk om hen weer te zien. Hessel kent Mariusz al 10 jaar en ze hebben al veel klussen gedaan samen. Met z’n vieren ging het meteen heel snel. Zbisjek nam ‘het wasmachine kamertje’ op zich en maakte daar een keurig gestucte unit van.

(NB: einde dag was de hele unit gestuced en was het scharrige hokje al onherkenbaar)

Mariuz demonteerde de keuken en bereidde het zo voor dat hij maandag of dinsdag de keukenkastjes van Ikea en alle apparatuur kan plaatsen. Hessel ging eerst een volle Citroën vuilnis naar de stortplaats brengen en daarna boven latexen. Ik startte met het schoonmaken van het balken plafond in de woonkamer.

Van mij zijn helaas geen foto’s, maar het is een beetje zoals je denkt dat het er uit ziet.

Toen Mariusz de oude keukenkastjes demonteerde kwamen miljarden muizenkeutels hem tegemoet. Maar ook de wonderlijke stank waar we het al eerder over hebben gehad. Wat bleek: de leiding van de afwasmachine zat los in de standpijp (moet eigenlijk met een speciale aansluiting) en het zou zomaar kunnen dat hierdoor een soort rioollucht vrij kwam, wat je steeds ruikt als je de trap op komt.  Echt superfijn dat we daar dan nu achter zijn, en Mariusz met gemak een nieuwe pijp kan maken. Nadat hij eea even heeft besproken met “Mister Hessel” natuurlijk.

Misschien wordt er in de media wel eens lelijk gesproken over Polen of wat dan ook, maar ik denk dan altijd aan Mariusz en zijn mannen. Zo aardig attent, keurig en buitengewoon hardwerkend als zij zijn. We waren vandaag de hele dag met z’n vieren in het huis en iedereen was met z’n eigen klus bezig, maar in volstrekte harmonie en samenhang met elkaar. Ik vond het echt een leuke dag en ben heel blij dat Mariusz en Zbisjek er zijn.