De druppel

Dit blog zou nu ’the drop’ moeten heten gezien de vorige headings, maar dat zou verwarrend worden. In dit blog gaat alles over water, zowel de positieve als negatieve kanten van druppels. En wat je er tegen kan doen. Feitelijk is het hele leven water, waar negatieve en positieve kanten aan zitten, en wat nu helemaal tricky wordt als er op sommige plekken van de aarde helemaal geen water meer is. Dat valt buiten de scope van dit blog.

Bij ons gaat het om onze buurvrouw en haar man op 77 rood. Eigenlijk had ze altijd al lekkage in haar beeldschone monumentale appartement en dat komt weer omdat er al heel erg veel jaar geen goed onderhoud is gedaan. Ze vroeg Hessel wat ze moest doen. Hessel vroeg Bart (De Loodgieter) wat te doen. Bart vroeg zijn Jack (De Aannemer die ook ons bovenhuis vorig jaar heeft gerestaureerd) wat te doen. Simon en Ronald (De Medewerkers van Jack) gingen afgelopen maandag meteen aan de slag. Ook dit dak was deels opgetrokken uit purschuim met hier en daar een natte gipsplaat.

De mannen haalden alle pannen van het dak, verwijderden de panlatten, verwijderden het oude vieze folie en wat al dies meer zij en maakten alles nieuw.

Ondertussen had Hessel nog behoorlijk veel last van de vaccinatie van die zaterdag. Hij was zondag opeens echt ziek en was maandag nog heel erg moe. Het was echter droog maandagochtend, dus hij moest verder met de funderingsmuur in de tuin.

Aan de rechterkant op de foto zie je al dat de muur hoger is dan drie rijen en daar achter zit al opvulaarde. Aan de linkerkant kon er nog niet opgevuld worden, want Bart De Loodgieter zou de mof van het nieuwe stuk riool nog komen vervangen. Vorige week was Bart geweest om de pijp te plaatsen en de mof er tussen te zetten. Hessel was thuis en zette alle kranen aan in het huis. Bart voelde aan de mof en er kwam een mini drupje water uit. Haast onzichtbaar en bijna niet voelbaar. Helaas is het met water zo dat één druppel de steen uitholt. (Apart, als je dit terug leest lijkt het net alsof de druppel door een soort tunnel van steen naar de uitgang rent, maar ‘uithold’ of ‘uitholdt’ lijkt me ook gek en hoe meer ik er over nadenk hoe gekker het wordt.)

Anyway: wat ik bedoel: over tien jaar heb je door zo’n mini druppel opeens een zinkgat van jewelste onder je huis en dat willen we niet. Bart zou een nieuwe mof komen plaatsen. We wisten echter niet wanneer en dit is niet te tijd om Loodgieters achter de pantalon te zitten. Afwachten dus en om de mof heen werken.

Dinsdag einde dag waren de mannen van Jack de Aannemer al klaar met het dak van de bovenbuurvrouw. Dat kwam goed uit want het regende af en toe dat het goot. Hessel’s waterkering op het dak van het theater werkte perfect, alles liep aan de zijkant langs de muur en niet rondom de tent of in het fundament.

De Mannen van Jack begonnen woensdag aan de deels verrotte kozijnen (dorpels) bij ons op 79 rood. Dat wilden we al sinds vorig jaar doen en nu kwam het handig uit.

Rolsteigertje opzetten, oude dorpels er uit, nieuw gemaakte erin en alles in de verf. Klaar.

Vrijdag gingen wij een lang weekend weg, naar een hotel bij Dalfsen aan de Vecht. Jack kwam ’s ochtends vroeg eerst de steiger en andere materialen ophalen. Wij vertrokken vervolgens voor ons feestweekend. Eerst een wandeling in Zwolle. Wij vinden de mensen in Zwolle een beetje ‘passief agressief’ maar de stad is prachtig.

Hessel is zelf ook een tikje dwingend, want hij vertelde dat hij Bart een sms had gestuurd met de tekst “Mocht je vandaag de mof komen maken (hint hint) dan zijn we er niet, maar je kan gewoon door de achtertuin”. Ik vroeg hem waarom hij het steeds had over ‘ik’ had als hij over de verbouwing sprak; “als Bart geweest is dan kan IK de muur afmaken als het droog is en dan ga IK beton storten volgende week en daarna kan IK de stalen H-balken bestellen..” Gaat hij toch de hele verbouwing zelf doen? “Nee” zei Hessel, “onze Poolse Vrienden gaan de verbouwing doen, maar de fundering, dat is echt ‘precisie denkwerk’. Beter dat ik dat zelf doe“.

In Dalfsen aangekomen was het mooi, maar mistig. Het hotel was geweldig en de kamer had een bad. Ik heb al twee jaar niet meer in bad gezeten en qua energiecrisis zou ik het thuis ook niet meer doen -als we een bad hadden- dus dit echt iets waar ik me al weken op verheugde. Het was zalig.

Helaas leek het bed als je er met z’n tweeën in lag ook een beetje op het bad . Als ik mijn enkel bewoog lanceerde ik Hessel ongeveer van zijn kussen. En andersom. Drama. Midden in de nacht besloten we te kijken of het matras wellicht uit twee losse delen bestond. We vonden ritssluitingen en konden de matrassen uit elkaar halen. Het bed zelf helaas niet. We legden een matras op de grond.

Zo kwam het dat ik mijzelf -best succesvol, bijna 50- midden in de nacht klaarwakker terugvond, gewikkeld in een molton, in het donker op de grond van een vrij prijzige hotelkamer. DAT WAS ECHT DE DRUPPEL. Ik heb geen oog dicht gedaan. We waren gebroken de volgende ochtend en besloten direct terug naar huis te gaan. Een hele dag fietsen en wandelen zouden we niet meer trekken. Koffer pakken en snel de auto in.

Ping daar kwam een sms’je van Bart “heb ik woensdag al gedaan“. Hoera: de mof was al vervangen!

Om 11.15 zaterdag ochtend stapten we onze voordeur weer binnen. Tjonge, wat is het toch een zalig huis. Wat een fijne bedden. Geen bad, maar wel een heerlijke douche. Hessel draaide meteen alle kranen open, om de nieuwe mof van Bart te testen. Het lijkt een droge mof te zijn!

Vanmorgen reden we naar Bergen om daar een wandeling in de natuur te maken (wat de bedoeling van Dalfsen was geweest) en zaten in de middag nog heerlijk aan het strand van Bergen aan Zee op het terras. Onze weekendje is dan wel in het water gevallen; maar we hebben er verder geen traan om gelaten.

Fijne week allemaal!