De afgelopen week…. kwam van het een het ander

Er was de afgelopen week eigenlijk geen enkele dag blog-waardig. Maar toch is er een hoop gebeurd. Vandaar deze samenvatting.

Nat en Koud

Vorige week zondag deden Annie en ik een klein uitstapje richting Haarlem. En omdat Annie al een paar weken niet in ons huis geweest was, namen we een korte inspectie van het huis in ons programma op. Annie was een beetje moe die zondag, want ze had de zaterdagnacht in haar eigen huis geslapen, waar het onplezierig koud was geweest. En wat doet een vrouw alleen dan? Zij vult een warmwaterkruik en legt die tussen haar voeten in bed. En wat doet een warmwaterkruik die al meer dan 15 jaar oud is dan? Die kruik gaat dan lekken. Net zo lang totdat alle dekens en het matras doorweekt zijn.

Nog een beetje rillerig zat Annie in de auto dat verhaal aan me te vertellen. Als eerste ging ze het huis binnen. Hup, meteen naar boven, omdat ze de slaapetage graag wilde zien. Wat hoorde ik haar nou van boven roepen? Was ze nou nog steeds over die lekkende kruik aan het vertellen? “Alles is nat” schreeuwde ze. Ik begreep er niks van. Toen ik ook boven kwam, zag ik wat ze ontdekt had. Een van onze slaapkamerradiatoren was aan het druppelen. De vloer was kletsnat. En omdat er al een hoop water was weggedruppeld, was bovendien de verwamingsketel automatisch uitgegaan.  Daar zat ik op een zondagmiddag in m’n goeie goed in een steenkoud huis met een waterpomptang een natte vloer te redden. Nog een geluk dat de vloer van Uipkes er nog niet lag!

Pakjesmiddag.

Die zondag bracht ook een hoop plezier. Het leek wel pakjesmiddag. Alle spullen van de lijst van Peter B. waren gearriveerd.

Op de foto helemaal bovenaan dit blog heb ik een van de schotels vast, die overal in huis aan het plafond komen te hangen, en die met elkaar een aansluitend WiFi netwerk gaan verzorgen.

De foto hieronder toont een miskoop. Peter had heel precies alle codes doorgegeven van alle apparatuur die ik moest kopen. Ik had stom genoeg bij het bestellen ergens een foute letter ingevuld. Het kleine zendertje wat op ons dak moet komen, om daar de WiFi te verzorgen, bleek nu z’n grote broer te zijn. Het is een reuze straalzender. We gaan hem toch houden. Straks kunnen we waarschijnlijk al vanuit de parkeergarage op ons eigen netwerk inloggen, ook best handig.

Je moet ergens beginnen, dus dan kan je net zo goed een gat gaan bikken.

Maandag was puzzeldag. Overal in het huis moet ik nu aan de slag met de nieuwe apparatuur. Er moet opnieuw werkruimte ontstaan in de slaapkamervloer, er moeten kabels over het slaapkamerplafond getrokken worden, het aanrecht moet opzij omdat daar kabels achter komen te lopen, en in de hal klopt ook nog niet alles. Waar te beginnen?

Eerst maar eens de hal. Daar komen een hoop kleine verbindingskastjes te hangen. In een ideale wereld op de plek waar nu de gasmeter hangt.

Dan zal de gasmeter verplaatst moeten worden. Eens zien wat Liander voor ons kan betekenen. Na wat bellen en mailen zagen ze het al. De hele aanvoerleiding van het gas moest vanaf de straat vervangen worden. Hoe zag de vloer onder de rode tegels er uit? Konden ze er daar makkelijk bij?
Ik heb een gat gebikt in de vloer. Massief zandcement. Niks geen nieuwe leiding dus, want dan zijn we op slopershoogte. Volgende week komt er een inspecteur langs om de alternatieven te bestuderen.

Als je dan toch aan het slopen bent…

Nu er in de hal niks meer te doen was, besloot ik de slaapetage vloer opnieuw te openen. Ik had daar bij de aanleg al een beetje rekening mee gehouden, dus dat was relatief eenvoudig te doen.

Door deze gleuf komen de TV antenne kabel en een internetkabel te lopen, die een stuk verderop naar beneden de keuken in gaan. Ook wordt hier een kabel voor de WiFi zender in het trappenhuishalletje doorheen gelegd.

Dan kan je net zo goed de muur gaan repareren.

Voordat Peter B. op ons pad kwam, had ik ergens in de hoek van de slaapetage een verzamelpuntje van wat kabeltjes bedacht. Maar nu dat dat puntje het formaat van een serieuze centrale is gaan aannemen, wordt dat teveel troep in dat hoekje. Het zou veel beter zijn om al die apparatuur op onze bergzolder op te hangen.
Om daar te komen moesten er misschien wat gleuven in de slaapkamermuur gemaakt worden, om de kabels onzichtbaar weg te werken. Dat stukje slaapkamermuur had nog niet eerder veel aandacht gehad. Er zaten wat scheuren in het stucwerk, maar een kniesoor die daar op let. Pas toen ik de slijpmachine in de muur gezet had, kreeg ik de omvang van de schade goed door. In de loop der eeuwen is ons achterhuis zachtjes van ons voorhuis afgegleden. Bovendien was er een doorgang gemaakt tussen de gang en onze keuken, die helemaal niet ondersteund was. Onder die doorgang had ik al eens een stalen balk geplaatst. Zie de foto van een paar jaar geleden:

De meeste scheuren waren in het verleden al eens dichtgesmeerd, en later weer eens, en toen nog eens, en uiteindelijk met een stuclaagje afgewerkt. De afgelopen twintig jaar waren er in die stuclaag slechts wat scheurtjes ontstaan. De chaos daarachter was daardoor aan het zicht onttrokken gebleven. Ik heb een hoop stucwerk weggebikt, en zag toen een aantal flinke scheuren, en een hoop loszittende bakstenen. Sommige scheuren waren vrolijk met wat PURschuim opgevuld. Niet echt constructief.

Ik heb alle oude zooi weggehaald, de gleuven maximaal schoon opengemaakt, oude loszittende stenen weggehaald, en met nieuwe stenen de puzzel weer opgevuld. Wel leuk om te zien hoe de constructie oorspronkelijk bedoeld was.
Voordat ons achterhuis in 1904 aangebouwd werd, stond het keuken gedeelte van onze buren er al. Door het gat heen kon ik het nette voegwerk van hun muur goed zien. We blijken dus een dubbele losstaande muur met onze buren te delen.

Uiteindelijk is alles weer helemaal dichtgemetseld, en zijn alle kieren gesloten. De geringe scheurtjes van de afgelopen twintig jaar, mijn stalen balk in de doorgang van de gang naar de keuken en het fundamentsherstel wat de firma Uretek heeft uitgevoerd, geven me tezamen het geruste gevoel dat we er voor een flink aantal jaren weer tochtvrij bij zullen zitten.

De leidingen

Toen al deze voorbereidingen achter de rug waren, kon ik eindelijk aan het echte werk gaan beginnen. De leidingen. Er zijn er inmiddels al een flink aantal gelegd, maar daarvan heb ik nog geen foto’s.
Volgende week meer.