Berenpootjes

Ooit, lang geleden, zagen wij op de Willemsparkweg dat daar veel ‘nieuwe rijken’ om ze zo maar eens te noemen, hele achterpuien uit hun pand haalden en er zwarte smalle stalen frames met grote glazen panelen in zetten. Wij zagen dat als we door de straat liepen en het zoveelste pand volledig ‘ge-Eric-Kustert’ werd. Ik vond het op zich mooi, maar vaak ook zo haaks staan op het gevoel van zo’n statig oud pand. Alsof je de pootjes van je oude versleten knuffelbeer afhakt en er twee nieuwe, niet passende pootjes aan zet. Het nieuwe geheel voelt niet meer vertrouwd. Nou dat dus. Ik was een beetje bevooroordeeld ten opzichte van dit soort deuren.

Schnitt.

We zijn ook bevriend met Elsa. Die weet heel veel van interieurs. Zonder dat ze ons blog had gezien, heeft ze een Pinterest pagina gemaakt met beelden die ze bij ons vond passen. Allemaal zwarte smalle stalen frames met grote glazen panelen. Wij waren er zeer van onder de indruk. Die deuren en glazen wanden zijn beeldig en impressive.

Maar eh, waar zullen we ze eens gebruiken? We willen dit soort deuren niet in de achterpui van de keuken plaatsen, want onze oude knuffelbeer wil graag zijn eigen pootjes houden. (Ik hoor mezelf nu denken, maar we kunnen nog van mening veranderen..).

Eerst hebben we geprobeerd of we ze als scheidingswand kunnen inzetten tussen het zitgedeelte en tafelgedeelte van de woonkamer. Daar kwamen we niet goed uit. Het werkt niet helemaal, hebben we eigenlijk wel een scheidingswand nodig?

Als je ons huis binnenkomt sta je in een halletje. Met een hele brede mooie dubbele voordeur met gekleurd glas. En een beeldige muur met oude tegels in een soort paardenbloementableau.

Vervolgens kom je in een grote woonkamer. Misschien is die woonkamer wel te groot om gezellig te worden. In de woonkamer staan ook nog twee ijzeren palen, die vroeger het pand van de buren markeerden. Ze kunnen niet weg -het is ook een leuk element trouwens- want dan stort het pand in.
Toen gingen we nadenken over die hal. Wat als je via de zijkant de woonkamer binnenloopt? Wat als we daar dit soort deuren inzetten? Dan kunnen we de mooie voordeur zien, en de mooie tegelmuur. Waar laten we dan de jassen? Zullen we een kastenwand doortrekken?

Hessel heeft allerlei tekeningen gemaakt met zwarte deuren, maar het ‘voelde’ niet helemaal lekker, om redenen die althans ik niet goed onder woorden kan brengen.

Dus op een middag hebben we de maten van de tafel en stoelen uitgezet en kwamen we er achter dat we niet echt aan de zijkant binnen kunnen komen, want dan kets je meteen bij binnenkomst tegen de tafel aan, soort van.

En wat zou er gebeuren als het hele halletje van glas wordt, en je rechtdoor de woonkamer binnenloopt? Is dat heel transparant, of wordt het een onrustig aquarium?

Gisteren bespraken we eea met Hans en Dani (groot fan van dit soort deuren). Opeens zeiden zij: waarom hou je de ingang niet waar hij nu zit, en plaats je in plaats van deze klungelige tussenduur, twee mooie glas in lood of anderzins antieke deuren met glas, alsof ze in het pand zaten. Hoewel het me spijt dat we hoogstwaarschijnlijk geen zwarte glasdeuren/wanden gaan inzetten, voelt het opeens als een heel goed en kloppend plan. De knuffelbeer klapte zachtjes in oude pootjes.