Daar gingen we
Mijn partner Mijntje had al gezegd dat ik maandagnacht geen oog dicht zou doen, maar ik dacht dat het wel mee zou vallen. Nou, dat viel niet mee. Opeens vond ik het allemaal heel spannend worden. Ondanks onze reuze goede planning hadden we maandag na het avondeten nog aardig wat dingen moeten inpakken (de dozen met ‘dingen divers’) en toen ik de laatste keer bij Hessel de trap afliep vloog het me behoorlijk aan.
Hetzelfde in mijn eigen huis.
De volgende dag om 8.00 zag ik de lift al staan.
En een onverlaat in een BMW (zal je altijd zien) was gaan parkeren in ons afgezette vak. Bloedirritant, maar de verhuizers hadden er geen last van.
Daar ging het hele zaakje naar beneden.
En opeens was alles leeg. Binnen 45 minuten om precies te zijn.
De verhuizers gingen naar Hessels huis met de vrachtauto en ik bleef nog even in mijn eigen huis. Om even heel hard te huilen. Daarna stapte ik op de fiets om voor de laatste keer vanuit mijn huis naar Hessels huis te fietsen. In de straat zag ik de verhuisauto al staan.
Hessel had ook een verzoeknummer: zijn Japanse Esdoorn. Of die ook mee kon? Het was zo zielig om ‘m zo alleen op het dak te laten. Hessel had ‘m helemaal uitgegraven en ingepakt.
De geweldige jongens van De Wit en Zonen, die wij altijd zullen aanraden, vonden het totaal geen probleem. Het was de eerste keer dat ze deze boomsoort verhuisden.
Toen alles in de vrachtauto zat gaf Hessel nog even wat instructies over hoe de straat in te komen in Haarlem. Zij gingen ook nog even een broodje eten. We reden de stad uit en bleken achter hen aan te rijden.
Wij waren iets eerder in Haarlem.
Mijn ouders kwamen kijken of de vrachtauto er al was. Precies op dat moment reed hij de straat binnen.
Mijn vriendin May Hua en haar vriend liepen door de straat en zagen dat we er nu echt waren dus ze kwamen even langs.
Ondertussen zetten de verhuizers Hessels tafel in de keuken.
Er werden bloemen van Karen bezorgd, een kaart van de ouders van Marieke, en van Gert en Marieke zelf. En de buren kwamen binnen om een fles wijn af te geven. Heel erg leuk allemaal! Alsof we jarig waren.
Toen de Zonen van de Wit vertrokken waren richtten wij de boel een beetje in met de spullen die we hebben. Als we lotto zouden winnen zouden we het anders doen, maar voor nu is dat allemaal meer dan prima. De dingen blijken behoorlijk goed bij elkaar te passen. Als je van eclectisch houdt.
De eerste nacht sliepen we vrij slecht. We hadden niet echt een idee waar we waren. Het voelde alsof we in Portugal waren in het hele leuke huis waar we vaak logeerden. Met ons verstand wisten we dat we hier hoorden, maar ons gevoel hobbelde er achter aan. Zelfs na vier jaar verbouwen zou ik nu willen zeggen “de overgang was heel groot”. Als we op vakantie gaan en de dag begon met wakker worden in Amsterdam en je gaat dan slapen in New York of Lissabon dan heb ik ook altijd het gevoel alsof er een hele stap is overgeslagen. Nou, dat dus.
De volgende ochtend scheen de zon al vroeg op het messenblok.
En Hessel zag dat het goed was.
De rest van de woensdag hebben we een beetje uitgepakt, andere buren ontvangen, allerlei ditjes en datjes. Het was zomaar donderdag en toen kwamen Hessels oudste vrienden eten. Het was superleuk maar er zijn geen foto’s van!
Zoals een van onze lezers Eva me al zei: je wordt heel erg moe van verhuizen. Dat klopt! Maar met het verstrijken van de dagen beginnen we steeds meer te ‘landen’ en te beseffen dat dit dus echt echt echt ons huis is. Vandaag deden we rustig aan in eigen stad. Eerst even de Esdoorn water geven…
Vervolgens een praatje met een oud buurman die op het raam klopte..
En toen een stadswandeling. Hoe beeldig is Haarlem toch, het zou zo een buitenlands stadje kunnen zijn..
Verder zijn we ook vandaag dozen aan het uitpakken en voor allerlei dingen een eigen plek aan het kiezen. We hebben nog steeds het idee dat we in een heel tof vakantie huis zitten. En we gaan nooit meer naar huis.
Alleen zondag nog, wanneer we bij mij thuis het tapijt moeten weghalen. Zo raar zal dat zijn. Het lijkt wel alsof ik al een eeuwigheid weg ben, terwijl het nog maar 3 nachtjes is.
Zodra we weer iets gedaan hebben huistechnisch, zullen we ons opnieuw melden. Dus dit is nog geen afscheid. Wat ons betreft. Er is nog genoeg te doen. Alleen de reistijd is wat korter 🙂
Heel fijn weekend allemaal!
Het is echt geweldig geworden. Wat een groot werk heeft Hessel daaraan gehad. Maar het resultaat is geweldig.
Huilen tijdens een verhuizing doe ik ook altijd heel hard. En dit was een monumentale!
De ziel reist altijd iets langzamer achter je lichaam aan, dus het klopt dat het even duurt voor je je helemaal thuis voelt.
Maar wat heerlijk dat jullie nu vakantie hebben in eigen huis :-))
Geniet ervan XXX!
Jaaaaaaaa het is zover! Gefeliciteerd schatjes, met deze Grote Oversteek. En met dit waanzinnige zen project. Hessel kijkt wel n beetje verschrikt vind ik, Ik val in een diep zwart gat, nu mijn favoriete blog een conclusie dreigt te naderen. Of toch niet? Hoe dan ook, nu kom ik natuurlijk ook weer eens echt langs ipv digitaal, als jullie tranen een beetje gedroogd zijn.