Boom erin, eruit en alles wat er tussen gebeurde.

Het vorige blog eindigde in afwachting van onze Bart, maar die is nog niet geweest. Want het begon te regenen en toen te vriezen, en nu regent het nog steeds. Hessel maakte dus het dak met zeil en afwatering nog beter dicht en ruimde de benedenboel op. Van de regenpijpen die hij had bewaard uit de sloop, maakte hij twee afvoerwegen voor het water, zodat het niet in het fundament zou lopen. Zo is Centre Pompidou ook ooit begonnen.

Ik besloot dat het verstandig was in verband met de naderende kerst elke dag een aantal (laten we zeggen vijf) items te zilverpoetsen en hiermee vroeg te beginnen. Dat het niet zo’n verbeten situatie zou worden. In de keuken maakte ik een ‘poetsstation’ en na dag een werd het een volstrekt verbeten situatie, wat met zich bracht dat ik dag drie klaar was.

We vonden ein-de-lijk leuke lampen voor in de woonkamer en namen na drie jaar afscheid van de ‘even-tijdelijke-IKEA-lampjes’. De woonkamer zag er meteen nog affer uit.

Met het bestelautootjes konden we heel makkelijk de boom halen in ons favoriete tuincentrum Het Oosten. Vorig jaar had de kerstbomenman daar nog voor de boomverkoop goed en wel op gang gekomen was, de boel al dicht moeten gooien vanwege de Corona (wij sleepten toen als een van de laatsten nog een boom weg), maar dit jaar glunderde hij omdat alles zo goed verliep. Hebben wij nog overwogen vanwege het klimaat geen boom te nemen? Jazeker. Maar we besloten tegenovergesteld.

De Poolse vrienden hadden vorige maand gebruik gemaakt van het bestelautootje en bij hen werkte opeens de radio wel! Hessel was stomverbaasd. Dat wilde hij ook! En hij wilde een echte asbak in de auto, in plaats van het afgebroken bakje wat we bij de koop gekregen hadden. Hij kwam er achter dat een tweedehands asbak enkel in Zuid Tjazikistan te koop was. Gelukkig wel online. Via de bestelservice volgde hij elke dag waar de asbak was of die überhaupt zou komen (of dat hij was opgelicht) en warempel: op een gegeven moment was de asbak in Neurenberg en zou spoedig arriveren. Wat kan je tijdens het wachten beter doen dan het repareren van een autoradio zeggen wij altijd! Heerlijk dat als je nu cement haalt, Sublime FM uit de speakers schalt. Wel jammer dat er niemand in ons gezin rookt.

Omdat de bestelauto zo braaf is, hebben we er ook een nieuwe voorruit erin laten zetten. Nu hopen we nog dat we links aangereden worden, zodat op niet-onze-kosten de gedeukte deur eruit gehaald wordt. Dan is het autootje weer helemaal super.

Ondertussen leerde Hessel zichzelf nu het toch regende, het programma Indesign. Hierin maakte hij voor onze architect een historisch document over alles wat ter tafel is gekomen aangaande de voorgevel van het theater. Dit ter voorbereiding op de meeting met de architect voor eindejaar. Hierover volgt in 2023 een apart blog.

Maar genoeg zijsprongen: hup de boom opgetuigd!

De huisjes lichtjes aan, de boomverlichting permanent aan..

Ja, want wij mogen soms wat energie verspillen. Wij zijn namelijk overgestapt naar Frank Energie. Wij waren van Greenchoice naar Vattenfall gegaan, en zouden een astronomisch maandbedrag gaan betalen. Gelukkig hoorden wij van de Slimme Buren dat Frank Energie een optie is. Dit zijn dynamische prijzen. Waar Vattenfall in januari weer gaat verhogen betalen wij nu slechts een derde. Ook omdat we weldegelijk opletten op ons verbruik natuurlijk.

Waar men in ieder geval niet bezuinigde was aan het meer Tiberias, waar zich het wonder voltrok met de vijf broden en de twee vissen in de tijd van Christus. Hierover kwam ik te spreken met onze visboer op de markt, aangezien ik grote cirkels signaleerde op alle zonnevissen. Dit blijkt de vingerafdruk van de Heilige Sint Pieter te zijn (lees apostel Petrus). Ik kwam hierover in een theologisch gesprek met de visboer omdat het mij logischer leek dat het de handgreep van Johannes de Doper was. Maar de waarschijnlijk katholieke visboer heeft gelijk. Petrus is de beschermheilige van alle vissers. Aangezien afgelopen week voor het eerst in de historie van de mensheid een Paus door een Paus werd begraven in de Sint Pieter Basiliek, wilde ik u dit fait divertje niet onthouden.

In Haarlem voltrok zich naast het wonder van Kerst ook nog een ander heel groot wonder. Na 1.5 jaar mailen, bellen en gedoe met Ymere en de notaris ontvingen wij het bericht dat het kleine stukje tuin eindelijk echt van ons is. Officieel. We zijn superblij dat dit hele onderwerp geen mentale ruimte meer inneemt. En bovenal dat het stukje tuin bij ons hoort, dat gaat ons veel plezier opleveren! Het was alle moeite waard.

Met Kerst komt ook Hessel vol in actie in de keuken. Elk jaar op 24 december komen de oudste vrienden bij elkaar voor een diner. Dit jaar was het thema Italiaans, en iedereen nam een gang mee. Hessel en ik deden de locatie, de spruitjes en het dessert.

Nu was Hessel in een vorig leven banketbakker, dus hij ging helemaal los. Een Charlotte zou het worden met zelfgebakken lange vingers. Aan de kleding op onderstaande foto’s te zien is dat dit project meerdere dagen in beslag nam… Het resultaat werd een totaal ingestorte berg roze derrie die er niet uit zag*, maar het was zalig. *Deze zin heeft Hessel zelf ingevoegd!

De aankleding van de locatie ging ook goed en alles was bijzonder liefdevol, mede dankzij de bloemenman van wie ik gratis een ‘halve boomstam’ Mistletoe kreeg. Die kon prima in de lamp.

Eigenlijk is de tafel langer dan we bedoelden, maar onze eigen tafel vonden we te krap. Dus haalden we die middag snel een deur uit het sextheater en legden die op schragen. Moltons van mijn moeder er over, tafelkleed van mijzelf en hup dan heb je zo een extra lange tafel. Het verbaast onszelf zo dat dat dan allemaal kan. Er zijn weinig mensen die dit soort mogelijkheden hebben. Dat realiseren we ons vaak. Met dank aan onder andere de deur uit de darkroom en de inzet van onze vrienden werd het een memorabele avond.

Een paar dagen daarna deed de deur opnieuw dienst. In de tuin, als loopbrug voor Hessel. Toen het eindelijk een middagje droog was groef hij een gigantische greppel langs het betonnen fundament. Die moet gaan dienen als looppad, tijdens het metselen van de spouwmuur. Ook moest er een extra stukje beton komen in de hoek, waarop later de deurpost van ons ’tuinopbergkamertje’ komt.

Wat mensen misschien nog niet over Hessel weten, is dat hij vroeger altijd twee poezen had. Zijn hele leven eigenlijk. De laatste poes Griebus overleed nog op de Willemsparkweg. Omdat we al wisten dat we gingen verhuizen -en katten daar niet van houden- namen we geen nieuwe. Ooit, als ons leven overzichtelijk zou zijn, zouden we het weer doen. Het afgelopen jaar werd het rustiger -soort van-. We keken telkens op Marktplaats of er al kittens waren. We wilden het liefst Maine Coons vanwege hun leuke karakter en het liefst katers, omdat die energiek en eigenwijs zijn. Hessel had vroeger ook Maine Coontjes. We wilden het liefst een egale kleur, en niet knalrood. Vele kittens passeerden de revue; ze keken niet slim, of bang en verdrietig, ze leken doorgefokt, de gegevens konden niet kloppen, ze hadden rare eigenaren, etcetc. Het had ook geen haast. Misschien handiger om te wachten tot de schutting in de tuin er is…

Opeens liet Hessel me vrijdag een advertentie zien van een dame die twee nestjes had in één huis. De poezen leken zeer intelligent. Ze hadden een egale kleur. Er waren drie katertjes bij. Hessel belde de eigenaresse. Ze woonde in Limburg en had al veel kijkers. Hessel keek me aan en ik knikte. Hup ontbijt naar binnen geslagen en in de auto. Na 2,5 uur rijden kwamen we in een piepklein huisje waar een heel lief gezin woonde met heel veel kleine poezen. Ze waren overal! Een katertje was al gereserveerd. Maar de andere twee waren enig. Ze deden heel intelligent en blij. Ze keken ook slim. Wij waren meteen verkocht en de katers zelf waren ook enthousiast over ons. Alle informatie klopte en de eigenares had op al Hessels vragen goede antwoorden. Dit was allemaal 100% betrouwbaar.

Ben ik dan niet bang voor het behang en de mooie bank? Dat ze heel groot worden? Als je op vakantie gaat? Eventuele stank? De haren? Ja. Zeker speelde dat in mijn hoofd het afgelopen jaar. Maar ik heb nu al bij zoveel mensen (met zelfs veel mooiere huizen) gezien dat het kan, dat we het risico graag nemen. We vinden het gewoon ontzettend gezellig, dieren in huis. Het voegt voor ons echt iets toe. Natuurlijk hebben we afgesproken dat Hessel de opvoeding doet en ik deze opvoeding niet teniet zal doen. Rond 17 februari halen we ze op. Momenteel zijn we druk met het verzinnen van namen. Ik overweeg ook een subblog te maken met 100% poezenplaatjes (grapje!).

Vandaag gingen de ballen uit de boom en de boom uit huis. Het was een mooi jaar. Het aankomende jaar belooft wederom veel goeds. We wensen via deze weg alsnog al onze lezers een heel goed en gezond 2023 toe. Nu ga ik snel de witte was instellen om te starten om 03:00 vannacht, want Frank Energie heeft gezegd dat dat het goedkoopste tijdstip is dit etmaal.

Veel liefs en tot snel, Hessel en Anneke