Bijna, bijna, echt bijijijijna

Vanmorgen vroeg vertrokken. Sommigen dachten misschien na het blogje van gisteren dat we het bijltje er bij neer zouden gooien, maar niks is minder waar. Ik deed: laatste badkamer raam amoniakken zodat Hessel ‘m kan verven. Daarna deed ik: bovenramen schoonmaken, schuren, ammoniakken en zo ook de rest van het houtwerk aan de voorkant.

En zoals je ziet was dat wel nodig ook (die bovenramen waren nog nooit gedaan!).

En Hessel kon daarna alles schilderen. 

Vervolgens deed ik nog een baantje van het plafond latexen (ging erg goed dit keer, omdat ik eea nu afplak) en daarna heb ik het kaarsvet achter de verwarming losgestoken (hoezo kaarsvet, don’t ask..) en alle radiatoren ontdaan van frituurvet en hondenhaar om het zo maar eens te zeggen.

En toen kwamen even Saskia en Jan – wat wij heel leuk vonden- maar ze wilden niet op het blog, maar daar trek ik me niks van aan. Saskia en Jan vinden het erg goed worden. Dus dat gaf de burger weer moed om voort te gaan.

Vervolgens heb ik de best mooi roze-achtige muur schoongemaakt. Althans, dat hoop ik. Er zat een grauwsluier over en als je dat nat maakt kunnen er ook strepen ontstaan. We hebben namelijk besloten deze muur niet te schilderen. Omdat het volgens Hessel ons Waterloo wordt, en omdat het heel mooi is, een muur met een tint. Dus nu maar hopen dat ’t mooi opdroogt..

Ondertussen schilderde Hessel zich de vellen van de handen. Het resultaat is geweldig. (er komen nog voorkantjes voor de radiatoren hoor!)

Wij kwamen er rond een uur of vier achter dat wij de hele dag nog niet hadden gesproken. Niet uit chagrijn, maar omdat een ieder met eigen concentratie en eigen gedachten heel hard aan het werk was. Het had iets heel sereens. Als laatste deed ik het glas in lood in het sop, want best eng is want het lood buigt meteen mee. Zal je net zien dat ik het kapot maak..

Enfin. Einde dag liepen we naar beneden om even het licht uit te knippen op de begane grond. De nieuwe buuf van tegenover stond met haar vriendin een peukie te roken buiten en sprak Hessel aan. Al snel werd het een praatje, en het praatje een gesprek, het gesprek een uitnodiging om even binnen te komen kijken? Ja heel leuk en alle andere mensen uit haar huisje kwamen ook mee. Opeens hadden we een enorme tour door onze “huizen”. De buren waren stomverbaasd over de woning beneden en daarna ook over boven. Ze wilden er zo komen wonen. Je ziet het niet op de foto, maar het was een buitengewoon vrolijk einde van deze productieve dag.