Beetje K-dag…

Je zou het aan het guitige gezichtje van dit apparaat niet zeggen, maar het was een beetje een K-dag.

Het begon heel goed. Om 6.00 uur was ik wakker, omdat ik om 8.30 een afspraak had in Noord en ab-so-luut de pont niet wilde missen. Ik was een mini beetje moe, want had toch het verdriet van Ajax gekeken, omdat het te spannend was om te gaan slapen. De afspraak ging goed, maar dat zegt soms niks. Ik vond het zelf in ieder geval erg leuk.

Na het gesprek ging ik snel naar Hessel om samen naar Boels te gaan om de steen-afbik-machine op te halen. Een kolos van 90 kilo waarvan we bang waren dat het niet in de auto zou passen. Mijn voornemen was om vandaag, morgen, eventueel zaterdag alle stenen gereed te maken, voor het geval ik maandag ga starten met werken.

Eerst deed Hessel even een proefsteentje. Het apparaat schudt en trilt en maakt een adembenemende herrie (sorry buren..). Maar het ging goed.

Daarna mocht ik. Ik deed met de beitels eerst het ruwe werk er af en vervolgens ging ik aan de andere kant van het apparaat de finishing touch doen. Het is even oefenen wat het beste werkt.

Ik raakte er lekker van in trance en zat prima in de tuin, alhoewel het wel erg veel werk was en ik bang begon te worden dat ik het niet in 2.5 dag zou halen. De foto ziet er een beetje uit als een sprookje, waarbij de berg stenen nooit kleiner wordt.

Hessel had een heel eigen probleem. Normaliter loopt een elektra pijp horizontaal of verticaal door een muur, maar niet diagonaal of anderszins alsof een dronken kabouter volledig stoned een leiding heeft getrokken. Bij ons dus wel. Daar kwam Hessel achter nadat hij deze leiding (die hij niet verwachtte) had doorgezaagd. (…)

Na de doorzaging begon het leidingen trekken dus weer helemaal opnieuw. En vooral het spoorzoeken en nagaan hoe mensen zonder logisch denkpatroon leidingen zouden trekken. Hessel vindt het bijzonder lastig zich in deze mensen te verplaatsen..

We dronken even koffie en daarna zette ik de machine weer aan. Geen geluid. Hessel geroepen. Geen beweging in de machine te krijgen. Boels gebeld: ja, het zou kunnen dat er wat met de startknop is. (!!!!) Nee he, het was pas 13.30 uur en ik kon deze middag niks meer met de stenen doen. Ik baalde er echt als een stekker van. Het moment omarmen zoals het tot je komt is soms best lastig, als je heel precies in je hoofd hebt hoe je dat moment graag tot je gehad had willen hebben.

Uiteindelijk Hessel geassisteerd met het trekken van leidingen en rond 1600 het apparaat weer in de auto gesjord en teruggereden naar Boels. Mogelijk dat er maandag een ander apparaat komt, mogelijk dat ik dan kan. Misschien niet. Enfin, we zullen de momenten die tot ons komen verder gewoon omarmen. Met name het moment van verjaring van een van onze lezeressen in het buitenland 🙂