Beam me up Scottie

Hessel is de hele dag met Barbara van Erp naar de IDFA, hun jaarlijkse traditie, dus ik kan eens ongestoord een blogje schrijven. Gisteren was ik assistent van m’n lievelingsaannemer. De balken moesten gelijk gemaakt worden. Daarvoor werd alles bekeken met een laserapparaat en met een stokje opgemeten. De meeste balken zijn vrij goed. Maar de laatste balk bij de muur was heel scheef. Ik haalde van beneden een nieuw stuk hout. Hessel tekende stipjes hoe het moest worden. Vervolgens stelde hij de zaag op. Ik ben eigenlijk altijd bang dat hij dan z’n arm er opeens afzaagt, maar dat is niet zo. Het zaagblad bleek korter dan het hout. Dan zouden we niet kunnen zien hoe we moesten zagen. Daarom maakte Hessel van elektra draad een kleine constructie waarbij een stukje draad precies boven het blad hing.

En dat zag er dan zo uit:

Vervolgens zaagden we de 2 meter lange balk precies tussen de lijn uit. Ik moet eerlijk zeggen dat t mijn pet allemaal sowieso te boven gaat. Want ik heb geen gevoel voor richting, maar ook niet voor dit soort dingen. Raar maar waar klopte alles toen we klaar waren en het nieuwe stuk op zn plek legden. Hessel plakte het nieuwe gedeelte op de balk en schroefde ‘m vast en toen was opeens alles waterpas en horizontaal.

Daarna gingen we beneden bepalen waar de lichtknopjes moesten komen. Waar komen de lichtpunten in de keuken: boven de tafel, boven het eiland, onder de kastjes, bij de grote servieskast, in de hal, op de overloop boven. Als je via de bijkeuken binnenkomt, waar zit dan het knopje? Als je van boven naar beneden komt ’s ochtends, waar zit dan het knopje? Als je uit de woonkamer komt en gaat slapen, waar zit dan het knopje? Alle situaties moest ik naspelen. En toen wisten we waar de knopjes zaten. Ook weer klaar!

Fijn weekend iedereen!