Annie’s lievelingslamp

Nu ik in ons bijgebouwtje begonnen ben, doe ik af en toe een leuke ontdekking. Zo hangt er al sinds jaar en dag een rijk geornamenteerde lamp in onze tuin. Een authentiek gevalletje edelkitsch. Crème bruin van kleur, en een ware doorn in Annie’s oog. Hij hing daar maar te hangen, en gaf op geen enkele manier licht. Vandaag ben ik zijn leidingloop nagegaan, ik heb hier en daar wat gefrunnikt en heb het wonderlijke kastje wat boven de lamp aan de gevel hangt eens open en weer dicht gemaakt. Ik ontdekte dat deze lamp, net als de Somfy markiezen, volautomatisch zou moeten kunnen werken. En waarachtig, na mijn gerommel werkt hij vanaf hedenmiddag alsof hij nieuw is. Als het donker wordt dan gaat de lamp vanzelf aan, en bij de ochtendschemer gaat hij weer uit. Bovendien zit er nu een werkende schakelaar in onze bijkeuken, waarmee je hem ook handmatig kunt doven.

Dat soort dingen maakte ik vandaag mee.

Verder heb ik alle los rondzwervende keukenkastjes omgetoverd tot een kompleet meubel. Ze staan nu op de plek waar in de toekomst onze Teakhouten Omakast komt te staan.

Ik heb alle gereedschappen er in opgeborgen, en ben verder lekker bezig geweest met organiseren en uitzoeken. Alle schroeven staan weer bij de schroeven, alle bitjes voor de boormachine zijn op soort en grootte in de juiste bakjes geordend, elk stuk zwaar gereedschap ligt in zijn eigen gereedschapskist, overal is een lapje over gehaald, kortom, alles is klaar voor een frisse start. Morgen ga ik serieus met de bijkeukenelektra aan de slag.