Amateuristisch geklooi (of was het stomme pech?)

Vandaag heb ik voorbereidingen getroffen voor het grote egalisatiefestival. Bij de Bouwmaat heb ik een paar honderd kilo egalisatiemortel en beton in onze trouwe Citroën geladen, plus wat betonstaal, primer en wat extra gereedschappen.

Thuis ging eerst alles van een leien dakje. De vloer liet zich lekker in de primer zetten en de bakstenen fundering en omgeving werden met een papje van Portland cement aangebrand. Ook heb ik een leuk matje van betonstaal gevlochten.

Nu alleen nog even de pijpjes wegwerken, dacht ik. De trouwe lezers van ons blog weten hier inmiddels alles van: midden uit de vloer steken twee koperen waterleidingen en een PVC afvoerpijp omhoog. Niemand weet waar ze vandaan komen, niemand weet wat ze er doen. Er staat waterdruk op de pijpjes, en wij willen ze kwijt. Eerst maar eens de hoofdwaterleiding afgesloten, en dan lekker de elektrische zaag er in. Het eerste leidinkje ging voorbeeldig tegen de vlakte. Mooi diep weggezaagd, een dop er op, en klaar is Kees. Toen de tweede leiding. Ik was ook weer lekker aan het zagen, toen ik hem plotseling zag bewegen. Ik voelde er even aan, en hield hem los in mijn hand. Afgebroken. Rondom de leiding had ik slechts een paar millimeter zicht op het koper, hij zat echt tot zijn oksels in het beton. Daar past geen dop meer op.

En zo begon het amateur gepruts. Ik kon een schroevendraaier in de leiding steken, en wist daardoor dat hij schuin naar beneden wegliep. Ik heb hem met opgerolde stukjes WC-papier van binnen droog weten te maken. Toen heb ik een prop WC papier diep naar binnen geduwd. Daarbovenop een hele kwak siliconenkit gespoten. En als kroon op het werk een rolletje van twee componenten kneedbaar metaal in het pijpje geduwd. Dat hele zaakje is nu aan het drogen, morgen weet ik of de hoofdwaterkraan weer open mag, of dat ik een tweede dag zonder stromend water tegemoet ga.