Alles weer rustig in m’n bovenkamer

Ik kan gewoon slecht tegen volk over de vloer. Nou ja, dat wil zeggen, vrienden en familie op bezoek, dat is altijd leuk. Maar zodra er door anderen in het huis gewerkt wordt, dan raak ik het overzicht kwijt, en ga ik die anderen op hun vingers kijken. Vandaag was alles weer als vanouds: lekker rustig.

In de ochtend ben ik eerst bij de Bouwmaat langs geweest. Ik heb daar een plank voor het wasmachinekamertje gekocht. Tot mijn verrassing kwam ik Maciek tegen. Hij werkte vroeger bij Bogdan, de Pool waar al het verbouwen elf jaar geleden ooit mee begon. Maciek was stuc kampioen. Een tenger mannetje, maar hij stucte in de kortste tijd hele wanden spiegelglad. Nou heb ik dus net ontdekt dat ik alles liever in mijn eentje doe, maar voor stukadoren maak ik graag een uitzondering. We hebben telefoonnummers uitgewisseld, en hij verheugt zich er nu al op om over een maandje of wat onze huiskamer en slaapetage onder handen te kunnen nemen.

De plank was snel gemonteerd, de nieuwe huurders kunnen er zelf een wasmachine onder schuiven, en dan hebben ze een heerlijk fris washok naast de douche. De elektra moet nog een beetje aangepast, er moet nog een gaatje in de plank geboord worden voor de waterslang, er gaat nog een lekkere roller latex er over, en wassen maar.

Na de waskamer heb ik de keuken bijgewerkt. Er stonden twee losse blokken keukenkastjes, die heb ik aan elkaar verbonden met 4 plankjes. Daar kan de huurder dan een wijnflessenrekje van maken, of er losse handdoeken in leggen, of wat hij zelf maar leuk vindt.

Ten slotte heb ik gipsplaat tegen de glazen trapdeur-ombouw geschroefd, en dat begint nu op een heel aardig halletje te lijken.

Morgen gezellig met Annie het grote schilder festival.