Afschouw

Zo, daar zijn we met een update.

Er is van alles gebeurd de afgelopen tijd. Zo is Sinterklaas bij ons in Haarlem komen binnenvaren op een mini Stoombootje. Zijn eigen grote Stoomboot kon niet onder de A9 door, omdat daar een brug defect was. Het maakte de pret niet minder. Volgend jaar is de echte boot er weer!

Het was de dagen na de intocht opmerkelijk warm en droog voor de tijd van het jaar. Dat gaf me de gelegenheid om al het staalwerk buiten helemaal af te isoleren.

In het theater is wat stoom afgeblazen. Ik heb drie van de vier schuifdeuren gemonteerd, verder hebben we van wat rust genoten. Tot gisteren. Want gisteren begonnen Darek en Swavek met de laatste ronde.

Darek is deze dagen bezig met architraven en plinten. Elke deur krijgt zijn eigen omlijsting.

Van lange planken die we los gekocht hebben worden de neuten gezaagd (blokjes onderaan de architraaf).
Maar eerst ging Darek een sierrandje met de bovenfrees maken en dan alles dik in de grondverf zetten.

Swavek is de Tegel Pool. Hij begon met het waterdicht maken van alle kieren en naden. Waterdichte flexibele band wordt met een waterdichte flexibele pasta op de kieren gelijmd. Eurocol 063 met Eurocol 685

Alle wanden werden met de Eurocol pasta beschilderd. Daarna begon Swavek met het lijmen van de tegels op vloer van de WC. Met Eurocol 705 lijm

Slijpen en boren doen we lekker op straat, want binnen houden we het schoon.

Vandaag is de WC afgemaakt. Dat wordt straks comfortabel zitten daar, krantje erbij….

Gisteren is er ook een onhandig probleem opgelost. We hadden alle keukenspulletjes van Bosch gekocht. Dat is een degelijk merk dachten we. Maar de koelkast was een spelbederver. Hij floot. Klik op het pijltje en je kunt het zelf horen.

Hij floot door het hele huis. 15 dagen retourrecht voor op het internet gekochte spullen bleek niet te gelden voor koelkasten. Tenminste, niet voor koelkasten die al uitgepakt, geïnstalleerd en op het stroom aangesloten zijn geweest. Oh ja???
Gelukkig wilde de Keukenfirma na enig aandringen toch wel coulant zijn.

En zo kwam er puffend en stomend een meneer op bezoek, die dat werk eigenlijk niet deed maar er was een vriend van hem ziek en nu viel hij even in, “zal ik de nieuwe koelkast dan hier maar neerzetten, ik denk dat de oude koelkast naar een opkoper gaat maar misschien wordt hij wel gewoon weggegooid, nou dan neem ik die oude wel mee ik weet eigenlijk niet wat ik er mee moet” en toen hadden we een nieuwe koelkast die heerlijk stil is.

Vandaag schoten de architraven en plinten lekker op. De gang krijgt er beslist allure van.

Ook de badkamer wordt op dit moment al betegeld. Echt mooi, die grote tegels!

Maar het echte grote nieuws was toch wel de komst van een inspecteur van de gemeente.

We hebben door de jaren heen een dik dossier opgebouwd met allemaal gemeentelijke voorschriften en vergunningen. Volgens mij waren we nu zo ver in de verbouwing dat we aan alle eisen en verplichtingen voldaan hadden. Tijd om afscheid te gaan nemen van de gemeente. Vorige maand meldde ik onze verbouwing als “gereed”. Daar kwam geen reactie op. Dus mailde ik nog maar eens een keer. Weer geen reactie. Uiteindelijk ben ik gaan bellen. Net zo lang totdat ik beet had.

Vandaag om 11 uur had ik afgesproken met de Inspecteur specialist  l Monumentenadviseur afdeling Vergunningen, toezicht & Handhaving l team Toezicht&Handhaving van de gemeente Haarlem.
Hij kwam binnen, zag meteen dat de elektradoos in het plafond rood was, heel goed, want tegen branddoorslag, zag dat er overal dubbele gipsplaten gebruikt waren, zag de brandmelders, zag nog veel meer en ontdooide vrij snel. Tegen dat we achterin het huis aangekomen waren, begon hij zelfs te complimenteren. Het deed hem deugd dat we zo secuur en degelijk gewerkt hadden. Heel fraai allemaal. En precies volgens alle voorschriften!

Gelukkig was er ook een minpuntje. Onder het trappenhuis naar Margit komen er wat leidingen uit de muur. Daaromheen zit een ruimte. Brandgevaarlijk.

Of we daar wat brandwerende pasta in konden smeren. Nou, dat kunnen we best wel. Fotootje maken, doorsturen, en hoera, we zijn van de gemeente af!

Na dat bezoek belde ik Peter Rutten, onze architect van de voorgevel. Ik vertelde hem van de keuring (die dus eigenlijk afschouw heet). Peter vond het leuk, en vroeg wie de keurmeester was. Ik noemde de naam. Peter hapte naar adem. “Wat, dat kan niet. Dat is de man die wij architecten het liefst in het Spaarne zouden gooien. De grootste zeurpiet die je kan denken. Berucht om zijn bouwstops. Beschouw de uitslag van deze keuring maar als een uniek compliment”. En dat doe ik in alle bescheidenheid dan maar.