Afronden

Ergens in 2001 ging een goede vriend van mij zijn huis verbouwen. Heel rigoureus, vloeren en muren eruit, alles opnieuw opbouwen. Of ik hem misschien zou willen helpen. Hij had zelf al ergens een clubje Polen gevonden die heel handig waren.

Van het een kwam het ander. Terwijl ik nog gewoon dagelijks op de filmset stond, bleek ik er ook een bijbaantje naast te krijgen. Of was het een hobby die uit de hand liep? Ik viel onverwacht van de ene grote verbouwing in de andere. Uiteindelijk bleek ik architect/uitvoerder/voorman/bouwbegeleider te zijn geworden van miljoenen kostende verbouwingen.

Al die verbouwingen heb ik steeds met hetzelfde clubje Polen gedaan. Baas Bogdan maakte plaats voor baas Mariusz, er kwamen nieuwe specialisten en oude vaklieden vertrokken weer, maar de harde kern bleef gewoon in Nederland aan het werk.

Het was daarom vandaag wel een beetje vreemde dag. Ik nam afscheid van twee Polen, die er vanaf dag één bij zijn geweest. Ze hebben deze week een afscheidsrondje in het Theater gemaakt, en ik heb echt geen plannen meer om bij welke verbouwing dan ook betrokken te raken.

Ja, u leest het goed, er is weer in het Theater gewerkt.
We hadden nog wat open eindjes. Het is de bedoeling om het Theater voor een toekomstige bewoner zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Schemerlampen en een bank kunnen ze zelf wel uitzoeken, maar inbouwspotjes plaatsen is misschien wat teveel gevraagd.

Mooie klus voor Gabriel. Er zitten nu spotjes bij het voorraam

Spotjes in de keuken

Spotjes in de slaapkamer, en spotjes in de badkamer.

De hele badkamer werd eerst lekker wit geschilderd. Met schimmelwerende badkamerverf.

“Alles komt goed” staat er op de rug van “Junior” zoals hij al 24 jaar in Nederland heet. En zo is het!
Junior is hier het bad aan het afkitten. Dat deed hij nadat hij samen met Gabriël (ook uit de club van 24) het wastafelmeubel had opgehangen. Met daarboven een dimbare spiegel

De wasmachinekamer kreeg een wasmachinekast

In de WC hingen de mannen een WCrol houder op

De buitendienst was voor Marcin. Slechts 10 jaar werkzaam bij Mariusz. Hij is de meesterschilder.
Hij heeft het hang- en sluitwerk aan de achterdeuren en de schuttingdeur bevestigd.

Nu het eindelijk warm en droog genoeg is, heeft hij ook de buitenboel achter in de hoogglans gezet.

Het huis is nu eigenlijk wel helemaal af. We moeten nog maar op één ding wachten. Op de gemeente. Die is nog steeds aan het herkauwen op onze vergunning voor de gevel. Nu hebben ze ontdekt dat in de huidige bouwtekening te zien is dat de sierblokken boven de stalen kolommen 1,5 cm uitsteken. Terwijl dat in de allereerste tekening niet zo was. Een onrustig beeld vinden ze, of dat weer aangepast kan worden. Onze architect Peter is zolangzamerhand buiten adem van ingehouden woede, maar we drinken de beker helemaal leeg. Als er helemaal niks meer te zeuren is, dan plaatsen we het metaal zo snel mogelijk. Want het Theater wil bewoond gaan worden, zo mooi is het geworden.

En verder?
Verder nog wat kleine avonturen. Het Renaultje is verkocht. Aan een hele lieve meneer, die ermee naar Frankrijk wil gaan rijden, om daar met zijn vrienden vissen te gaan vangen.
Hij kwam op de Marktplaats advertentie af. Waarin we de mankementen goed beschreven hadden. Veel plaatschade.

Hij kwam samen met zijn broer. Die jarenlang bij een Renault garage gewerkt had. En officieel APK keurmeester was. Ze beklopten en bevoelden de hele auto van onder naar boven, en besloten dat de deal gesloten kon worden.

Het was dan ook een grote verrassing om 2 dagen later een bericht van de koper te krijgen. Met een fotoreportage. Hij stond bij een benzinepomp langs de kant van de snelweg. Met de ANWB. Er was enorm veel rook uit de motor gekomen. Volgens de ANWB man was de motor total-loss.

Niet alleen de motor was kapot, hij had daarvoor ook al een nieuwe startmotor moeten kopen. En de distributieriem moeten vervangen, met een nieuwe waterpomp. En een nieuwe deur gekocht want die gedeukte deur kon eigenlijk niet. En er was geen reservewiel. Hij had zelfs nieuwe kentekenplaten laten maken, wat de oude waren zo lelijk gedeukt.

De auto werd weggesleept, naar zijn APK broer. Die heeft de kop van de motor gehaald, en zag dat de koppakking lek was. De fotoreportages bleven binnenkomen.

Het was allemaal niet best, maar kon uiteindelijk toch gerepareerd worden. We hadden zo met de man te doen, dat we hem vrijwel het hele aankoopbedrag hebben teruggestort. Hij was ons diep dankbaar en heeft beloofd om een hele dikke vis voor ons te gaan vangen in Frankrijk.

We hebben natuurlijk enorm genoten van het lekkere weer. Eindelijk kon de was aan de buitenwaslijn drogen. Dit is het eerste jaar dat onze tuin volwassen begint te worden. We hebben hem helemaal opgeharkt en op de zomer voorbereid. Er komt overal van alles uit de grond, het ziet er nu al heel veelbelovend uit. We hebben zalig in de zon gezeten, wat meteen een hoogtepunt uit Daan zijn leven bleek te zijn. Samen in de zon, dat is een week lang zijn lievelingsmoment geweest.

Zo, u bent een beetje op de hoogte. Wij duiken weer even de blog-stilte in. Zodra de gemeente weet wat ze nou eigenlijk willen melden we ons weer. Geniet van de lente!