Aanloop naar Kerst 2021

“Ik wilde eigenlijk een ronde tafel” sprak de wat oudere dame (type echtgenote van Lee Towers) met plat Rotterdams accent toen zij binnenstapte om de gigantische langwerpige tafel bij ons op te halen. Zij kwam mee met de man die via Marktplaats ons laatste item, de tafel, had gekocht. Wij vonden dat al vrij vreemd, maar nog aparter was het dat ze de lift waarin de tafel bij hem thuis naar boven moest niet hadden opgemeten. Hij woonde acht hoog. Of wij misschien dachten dat ze hem over de trap konden tillen? De tafel kregen wij moet moeite met vier personen in hun busje. Wij hebben het probleem verder bij hen gelaten. Hessel werd de dag erna zeer positief gereviewd op Marktplaats, dus het zal wel goed gekomen zijn. Mogelijk was dat ook omdat we de tafel tevoren nog even helemaal bijgewerkt hadden..

In de ochtend kwamen de steigermannen de steiger verwijderen. Volgens een heel strak systeem haalden zij in no time alles naar beneden en in hun wagen.

Eindelijk zagen we de gerenoveerde voorgevel van het bovenhuis. We dachten eerst dat het ‘wit’ iets te ‘wit’ was, maar na even wennen bleek dat het er gewoon superverzorgd en strak uitziet. Dat kan weer een paar jaar mee. Met de feestverlichting is het helemaal top.

Nu de gevel ‘bloot’ was, konden we ook een andere wens van ons in vervulling laten gaan. Ooit toen we het huis kochten, stond er een beeldige klimroos naast de deur. De buurman had deze rigoureus kortgeknipt en er was een onkruidboom doorheen gaan groeien. De buurman vond het prima als wij het aan zouden pakken.

Het blijkt dat je een klimroos in de grond moet planten omdat de wortels heel diep moeten kunnen. Maar het soort ‘potding’ waar de oude voormalige roos in stond was superlelijk. Ik had dus een mooie pot gekocht en Hessel had daar de bodem uitgeboord. (Het vermoeden van) de oude roos konden we laten staan, en daar schoven we de nieuwe pot overheen. Ook hadden we een nieuwe roos gekocht die samen met de oude in de pot mocht. De pot bleek niet te passen, dus we moesten nog een andere pot uit de achtertuin halen, maar uiteindelijk stond het beeldig..

De volgende dag zou in de middag onze nieuwe tafel komen. We hadden speciaal bij de bezorgdienst aangegeven dat ze echt niet meer om 7.00 ’s ochtends moesten komen, omdat we daar helemaal van uit ons ritme raken. Kennelijk was ik al uit mijn ritme, want die ochtend was ik om 6.15 al wakker. Ik dwarrelde naar beneden en dronk een kopje koffie. Peppep wat hoorde ik daar: de bezorgdienst van de tafel. Om 7.00 stipt kwamen de leuke jongens die ook de bank hadden gebracht nu ook de tafel brengen.

Superleuk allemaal, maar ik was in tweestrijd: zou ik Hessel nu wel of niet wakker maken? Toch maar wel gedaan. De tafel is prachtig. Maar toen we ‘m nog even op z’n plek schoven zagen we een gigantische knak in het framewerk. Een scheur tot halverwege de tafel..

Oeps. Gelukkig komt alles goed en wordt de tafel in januari omgeruild. Helemaal superlollig is het niet, maar echt erg is het ook niet. In diezelfde categorie hadden we ook een incidentje met de nieuwe bank. Het begon ons nogal op te vallen dat mensen die langskwamen opeens erg graag in de keuken wilden koffie drinken, of aan tafel, of op een kussen gingen zitten. De bank was zo wit, we waren er allemaal een beetje bang van. Plus dat ik op een ochtend zag dat er een hele blauwe vlek zat op de plek waar Hessel altijd zit. Zijn broeken geven af op de bank. Omdat er een glansdraad in de stof zit, spiegelt het groene kleed een grauwe gloed over het geheel. Het voelt niet zo gezellig. Hugo de Jonge zou iets zeggen in de trant van “De bank past wel bij ons leven, maar ons leven past misschien niet zo bij de bank..” Wij hadden inmiddels roomwitte yogadekens over de kussens gelegd, zodat we wat relaxter op de bank konden zitten. En liggen… Waarschijnlijk is het beter als we een andere stof gaan kiezen..

In diezelfde week kwamen ook de mannen van het kadaster. Zij moesten de nieuwe grenzen inmeten voor het theater, het stuk wat een tuin gaat worden. Ook waren ze er op verzoek van Ymere, dat ons een stukje grond gaat verkopen. Alles wordt op de juiste manier ingetekend en overgedragen. Ze gingen grondig te werk. Het oude theater werd nagemeten, de nieuwe grenzen van de tuin van de buren met paaltjes afgezet, ze stonden op het dak, ze deden GPS metingen in het steegje, en nu hebben we het best gedocumenteerde stukje grond van Haarlem.

Ook kwamen er nieuwe lampjes. De oude peertjes werden vervangen en opeens hadden we spotjes bij de boekenkasten.

En zij-verlichting aan de muur, en Hessel haalde nog een oude lamp van hem op uit Amsterdam.

Zoals je ziet hebben we op deze foto al een kerstboom. Dat is ons nog net gelukt om die voor de lock down naar binnen te slepen. En ik mocht in het Tuincentrum ook even met de kerstman op de foto.

Voor de kerst willen wij ook altijd graag dat dingen ‘op orde’ zijn. Dus nu de steigers weg waren, konden we al het bouw materiaal en allerlei andere losse troep uit cabine 2 weggooien. Hiervoor leenden wij de stationwagon van mijn ouders, die binnen no time helemaal vol zat.

Of er dan ook nog wat op vergunningen gebied gebeurde? Ja, eigenlijk de hele tijd. Erfgoed had als reactie op de eerste tekening van Hessel laten weten dat ze wilden dat de buren met ons de voordeur zouden delen, zodat er meer symmetrie in de panden zou ontstaan. Toen dat geen optie was (logisch) wilde men graag een totaal onderscheid tussen de panden. Het theater moest een glazen pui tot aan de grond hebben, met een glazen deur. En een soort inspring vanaf de stoep.

Toen Hessel begreep wat men wilde, was het geen moeite dat te tekenen. Het pand mag dus op geen enkele manier visueel aansluiten bij ons pand. Dus geen ‘badkamertegel’, geen borstwering (dat is het stuk onder de vensterbank van steen), geen paneeldeur maar een beetje de glazen bioscoopdeuren van vroeger. Prima. Hessel mocht het plan opnieuw indienen met zijn eigen schetstekening.

Hoe apart: we kregen reactie terug dat men vooral wel een borstwering wil terugzien. En een beetje meer aansluiting bij ons pand. En een paneeldeur. Hessel en ik lopen steeds door de stad om inspiratie op te doen…

Je zou ook zomaar gaan denken dat Erfgoed de eerste tekening wil, maar dan met inspring. Prima, afgelopen vrijdag is die ook weer ingediend.

Erfgoed had gelukkig de achterkant al goedgekeurd. Hoe totaal bijzonder was het dat toen opeens Welstand, los van Erfgoed door de bocht kwam over de achtergevel. Die zou toch meer bij de voorgevel moeten passen, dus graag geen openslaande deuren tot aan de grond, maar een zijdeur en een raam met borstwering. Prima. Doen we toch lekker een nieuwe tekening?

Dan spelen er ook nog dingen mbt bodemonderzoek en parkeren, maar dat wordt een beetje te technisch om helemaal uit de doeken te doen.

Iets in mij denkt steeds: waarom komen al die partijen bij de gemeente niet af en toe allemaal tegelijk bij elkaar. Besluiten dan alles wat ze WEL willen ipv telkens separaat terug te schrijven wat ze NIET willen, en dan in een machtige beweging weer door met z’n allen. Dat zou toch een stuk efficiënter zijn. Inmiddels is alles weer ingediend en we hebben erg leuk contact met de case manager. Dus hopelijk horen we rond eind januari. We rekenen verder nergens op.

En zo rollen we langzaam de kerstdagen in. Eergisteren zou de nieuwe lamp boven de tafel komen in de middag. Hoe leuk dat deze in de ochtend (maar op een Christelijk tijdstip) al kwam. Het is een wonder van schoonheid.

Hessel verfde nog snel even de pilaren in “Farrow and Ball Etruscan Red” terwijl ik nogmaals langs de chocolaterie rende. Jeroen Stock belde nog even en hij weet zeker dat we in 2022 een oplossing gaan vinden voor onze bank. Dus dat komt ook goed.

Eindelijk was gisteren einde dag alles gereed om onze vrienden (met de naam “oude vrienden”) te ontvangen. Grappig genoeg kan ik daar geen foto van tonen, want het zou zomaar kunnen dat er twee mensen gelukkig toch kwamen, die niet verwacht waren, dus dat we feitelijk de wet hebben gebroken… Het was wel een geweldige avond!

Waarschijnlijk schrijven we niet meer voor oud en nieuw. Vanuit onze woonkamer hier, aan de beeldschone nieuwe tafel met de scheur, kijken we terug op een wonderlijk onstuimig jaar. Het was eigenlijk ook een beeldschoon jaar. Hessel en ik kunnen alleen maar in grote dankbaarheid achterom kijken. En hoopvol vooruit. We wensen dat onze lezers dat ook zo ervaren. De allerbeste wensen voor 2022, met rust, harmonie, en met zonder Corona, restricties en persconferenties… en veel algehele gezondheid en vrolijkheid.