De muur groeit door

Gisteren zijn de tekeningen van onze seks-wasmachinekamermuur naar Duyts verstuurd. De constructeur, die nog eens kritisch naar het rare muurtje gaat kijken. Ik zou normaal wel gedurfd hebben om de twee lateien waar Annie laatst zo gezellig gezichtjes in herkende te plaatsen, maar er zitten zoveel malle stalen balken in de gevel, dat ik toch ging twijfelen.

Ik stuurde een leuke foto met ingetekende balken,

Een tekening van de oude deur,

en een tekening van de nieuwe deur.

Mijn contactpersoon bij Duyts is deze week op vakantie, dus het plaatsen van de deur staat nu even on-hold.
Maar niet getreurd, er is nog meer dan genoeg ander werk te doen. Het stuk voorzetwand naast de oude deur was afgelopen week al door Annie en mij weggehaald. Er was een vieze oude tegelwand achter de voorzetwand vandaan gekomen.

Die tegelwand heb ik vanochtend helemaal weggebikt. Pas toen hij kaal was, kon ik zien hoe de situatie bij de oude deurpost er uit zag. Weer een verrassing. De houten deurpost bleek tegen een smalle losse kolom bakstenen geplaatst te zijn. Tegen die kolom had ik onwetend mijn nieuwe muur gemetseld.

Nou hadden we van Jan Verburg de gouden tip gekregen om af en toe een inkeping in de oude muur te maken, voor extra lekkere stevige stabiliteit. De nieuwe inkeping moest dus nog veel groter worden dan ik dacht, omdat ik nu ook nog voorbij het losse kolommetje bakstenen moest inkepen.

Het werd een race tegen de klok. We vinden het niet netjes om de bezoekers van het theater na 12:00 uit hun stoelen te trillen met hak en breekwerk. De inkeping was klokslag 12 klaar.
Ik heb de foto per ongeluk genomen toen ik de eerste twee lagen nieuwe bakstenen al had ingemetseld, dus denk die even weg:

Op de foto is ook goed te zien dat de achterste 10 centimeter van de buitenmuur ondersteund wordt door een stalen balk. Die balk lag dus alleen maar op het losse kolommetje stenen. Op de foto is dat kolommetje al weggebikt, nu rust de balk alleen nog maar op een centimeter of drie baksteen.

Nadat ik alles opgeruimd had, heb ik ook een snelle stofzuiger door het huis gehaald, en een vlot nat lapje over het meubilair. Ik verwachtte namelijk hoog bezoek. Annekes broer Gert, en zijn zonen Hidde en David waren vandaag bij Opa en Oma geweest, en kwamen langs.

Klokslag twee uur, het afgesproken tijdstip, stonden ze voor de deur. Rode neuzen van de vrieskou, dat gaf meteen een goede aanleiding om eens gezellig op te scheppen over onze fantastische vloerverwarming. Gert was al lang niet in ons huis geweest, en kreeg dus automatisch de grand-tour. Ik geloof dat Hidde en David het ook wel leuk vonden om alles te bekijken, Hidde herkende in elk geval meteen de onderkant van onze logeerkamerdouche als een Lewisplaat, waar we een tijdje daarvoor nog over gesproken hadden.

De statiefoto is een beetje wonderlijk geworden, normaal kijken mensen bij een portret in de lens, maar ik denk dat op het moment dat ik afdrukte Oma net de aandacht vroeg. Sorry heren, dat doen we een volgende keer beter.

Toen de Bosjes weer vertrokken waren, heb ik nog een heel stel bakstenen opgemetseld. De stalen balk rust inmiddels veilig op een stevige stapel steen.