1 keukenkastje down

Ik heb eindelijk besloten waar de afzuigkanalen van de wasemkap gaan komen. We willen zo’n afzuiginstallatie die in het aanrecht verdwijnt. Dan blijft onze lange muur mooi leeg. Het zou zonde zijn om daar een kap op te hangen, en het is natuurlijk ook geen gezicht als daar afvoerkanalen zouden lopen. Dus: het afvoerkanaal gaat achter de aanrechtkastjes langs, tot achter in de hoek. Daar gaat het kanaal recht onhoog, in onze slaapkamerkast komt een aparte afzuigmotor, en die loost de lucht netjes naar buiten boven de patio van onze buurman’s restaurant Patio.

Vandaag was ik dus maar eens op ons aanrecht geklommen, om de gleuf in de muur uit te hakken. Ik begon beneden, en steen voor steen hakte ik de gleuf naar boven toe weg. Toen ik bijna boven was, ik stond een beetje scheef, met de bikhamer boven mijn hoofd, leek het wel of ikzelf naar beneden zakte. Een malle gewaarwording,  die zeker veroorzaakt werd door mijn onhandige positie. Dacht ik. Totdat het zakken echt vaart kreeg. Het keukenkastje was door zijn hoeven gezakt.

Dat hield de boel best wel op. Het aanrechtblad is niet in m’n eentje te tillen. Ik heb een staketsel gebouwd, waarmee ik eerst de ene kant van het aanrecht optilde, en daarna de andere kant. Toen het blad hoog genoeg was opgetild, kon ik de aanvoer van het water en de afvoer loskoppelen, en voorzichtig het kastje onder het blad vandaan schuiven.

Een uurtje later was het kastje weer als nieuw. Voor de zekerheid heb ik er wat extra balkjes opgeschroefd, hier en daar lekker met constructielijn gerommeld, het ziet er niet echt meer uit alsof het nieuw uit de verpakking komt, maar het is steviger dan ooit.

Toen ik alles weer op orde had, ben ik doorgegaan met het project wat al zolang mijn aandacht heeft: de elektra. Dat schiet al aardig op, nog een paar dagen en ik ben klaar met de keukenelektra denk ik